روشنک عجمیان کیست؟

روشنک عجمیان بازیگر سینما و تلویزیون متولد ۲۰ بهمن ۱۳۵۵ است. روشنک که در کار اجرا هم فعالیت دارد حضور حرفه ای خود در عرصه بازیگری را با کار تئاتر و کلاس‌های بازیگری از سال ۱۳۷۲ شروع کرد و اولین کار تصویری او در همان سال بود. روشنک عجمیان به عنوان مجری در سال ۱۳۸۱ (۲۶ سالگی) با برنامه چشم‌انداز اولین کار اجرای خود را تجربه کرد. روشنک عجمیان فارغ التحصیل مقطع لیسانس در رشته بازیگری و مقطع فوق لیسانس در رشته کارگردانی تاتر است.

روشنک عجمیان و عشق به بازیگری

روشنک عجمیان عاشق حرفه خود بوده و حتی در سخت‌ترین شرایط از کارش لذت می‌برد. وی میگوید: «من عاشقانه کارم را دوست دارم اما به نظرم وضعیت بازیگری یا بهتر بگویم سینما و تلویزیون خیلی راضی‌کننده نیست. چون به نظرم خیلی وضعیت بی‌در و پیکری در مورد ورود آدم‌های مختلف در زمینه‌های مختلف در آن به وجود آمده است. هجوم این قضیه نامناسب بسیار هم زیاد شده است. بعضی تهیه‌کننده‌ها به هر قیمتی کار می‌سازند تا جایی که حتی سرمایه‌گذار وقتی پول وسط می‌گذارد می‌تواند در کار بازی هم بکند. یکسری هنرمند پیشکسوت در خانه نشسته‌اند و کاری ندارند آن وقت می‌روند از خیابان بازیگر پیدا می‌کنند. این متاثرکننده است. اینکه می‌گویم فقط دغدغه شخص خودم نیست چون معتقدم روزی را خدا می‌رساند؛ ضمن آنکه در این مسیر تحصیل کرده‌ و تجربه پیدا کرده‌ام. فوقش به جای هر ماه کار مثلا هر دو ماه یک بار کار انجام می‌دهم. من از ابتدا آدم پرکاری نبودم و نمی‌خواهم پرکار باشم.»

عکس روشنک عجمیان

روشنک عجمیان و کمبود پیشنهاد

روشنک عجمیان بازیگر آرام و با شخصیتی است که میگوید : «وقتی کار نیست به نوعی افکارم به هم می‌ریزد. البته از وقتی آروشا وارد زندگی ما شده خیلی اوضاع فرق می‌کند؛ یعنی خود را با فرزندم سرگرم می‌کنم. راستش نبود کار این حس را برایم دارد که انگار استقلالم را از دست داده‌ام. وقتی سر کار هستم بسیار حال خوبی دارم و سعی می‌کنم به رغم همه خستگی‌های کاری، این حال خوب را وارد زندگی‌مان کنم.»

روشنک عجمیان و دخترش آروشا

روشنک عجمیان: «این‌طور بگویم که بعد از تجربه مادر شدن اصلا آدم دیگری شده‌ام. راستش من از آن بچه‌های ناخلف نبودم که قدر والدینم را ندانم اما بعد از ازدواج اهمیت پدر و مادر برایم خیلی بیشتر شد. این مساله بعد از مادر شدن به شکل مضاعفی چند برابر می‌شود به خصوص آنکه آروشا بعد از تولد دچار عارضه‌ای بود که ما را خیلی نگران کرد. در آن یک هفته که بین خانه و بیمارستان در رفت و آمد بودیم، والدینم خیلی هوای ما را داشتند. من برادری داشتم که وقتی ۲۹ ساله بود از دستش دادیم. یادم هست در آن ایام یک شب مادرم تماس گرفت که برویم خانه‌شان. در راه بودیم که تلفنی صحبت می‌کردیم و من آنجا به مادرم گفتم که تازه می‌فهمم چه درد بزرگی است از دست دادن بچه؛ آن هم بچه‌ای که برایش ۲۹ سال زحمت کشیده‌ای. حس می‌کنم کسی که بچه داشته باشد بیشتر قدر پدر و مادرش را می‌داند. قطعا برای ما مهم‌ترین چیز این است که آروشا سلامت باشد و حتی از جنبه سلامت روحی و روانی. تا جایی که می‌دانم از آن دست مادرهایی هستم که از فرزندم نمره ۲۰ نمی‌خواهم اما سالم بودنش آرزویم است. خوشبختانه کسی در زندگی کنارم قرار گرفته که منطقی جلو می‌رود. برای همین کاملا به او اعتماد می‌کنم چون تصمیماتش لحظه‌ای نیست. گاهی به هر حال به خاطر احساسی بودن یا آن ذات مادرانه چیزهایی از دستم درمی‌رود اما مهریار بسیار فکر شده تصمیم‌گیری می‌کند.»

عکس روشنک عجمیان و دخترش آروشا

ویژگیهای روشنک عجمیان از زبان خودش

روشنک عجمیان: «اصولا آدمی هستم که بی‌احترامی اذیتم می‌کند و نمی‌توانم آن را نادیده بگیرم. به نوعی اجازه نمی‌دهد زندگی‌ام در آرامش پیش برود. به همین خاطر یک روز در یک اقدام سرسختانه تمام نرم‌افزارهای ارتباطی‌ام را بستم و تمام صفحات رسانه‌ای مانند اینستاگرام را خصوصی کردم. علتش هم این بود که دیدم شماره بازیگرها را در وایبر و تلگرام پخش می‌کنند. بعضی رفتارها قابل توجیه نیست. شما به هر حال یا یک نفر را دوست دارید و فالو می‌کنید یا او را دوست ندارید. اینکه کسی را فالو می‌کنید و بعد زیر پست‌هایش توهین و بی‌احترامی انجام می‌دهید، معنی ندارد. شما اگر کسی را دوست دارید و می‌بینید کار اشتباهی هم انجام داده، باید به شکل مناسب و محترمانه‌ای انتقاد ‌کنید.»

اعتقاد روشنک عجمیان برای ارتباط هنرمند با مردم

روشنک عجمیان: «کلا آدمی اجتماعی هستم و اتفاقا در بین مردم بودن را دوست دارم. چند وقت پیش بعد از سال‌ها سوار اتوبوس شدم. فکر کنم از دوران دانشجویی به بعد اتوبوس سوار نشده بودم. عینک هم زده بودم. بعضی از مردم نگاه می‌کردند اما معلوم بود شک دارند چون شاید باور نمی‌کردند یک بازیگر بیاید و اتوبوس سوار شود. حتی بارها در موقعیت‌های مختلف شنیدم که می‌گویند این خانم فقط شبیه آن بازیگر است! یکی از خانم‌ها با مادر پیرش در اتوبوس حضور داشت که مادرشان کمی مشکل ذهنی داشتند و چیزهایی می‌گفتند که بقیه مسافرها می‌خندیدند. خیلی خانم خوبی بودند. آن خانم که دخترشان بود به من گفت: می‌بینید چه کار می‌کند؟ آبروریزی می‌کند. من به او گفتم که اشکالی ندارد که، کار بدی انجام نمی‌دهد. ناگهان آن خانم گفت: وای صدای شما چقدر آشناست، تو رو خدا عینک‌تان را‌ بردارید. خیلی خوشحال شده بود که مرا شناخته است. من معتقدم که باید بین مردم بود.»