ذوالقرنین یعنی چه؟
ذوالقرنین (Dhul-Qarnayn) واژه ای عربی است که از ترکیب “ذو” و “قرن” و “ین” تشکیل شده است که معنی واژه ی قرن شاخ است که وقتی با ین بیاد معنی “دو شاخ” می دهد و ذو اول کلمه معنی صاحب یا دارنده را دارد و بر همین اساس معنی ذوالقرنین یعنی کسی (مذکر) که دارای دو شاخ است و به همین علت در انگلیسی “he of the two horns” شناخته می شود که یعنی “صاحب دو شاخ”.
به عبارت دیگر واژه ی معرب قرنین یعنی “دو شاخ” که عربی شده از عبری “קרנים”(قرنیم) است و ذو قرنین بر روی هم یعنی تاج دو شاخ دار.البته در فرهنگ های مختلف در خصوص معنی ذوالقرنین تفاوت هایی وجود دارد و گاهی معنی آن تعبیر به شخصی می شود که صاحب دو عمر است و در برخی فرهنگ ها معنی آن شخصی است که دارای دو تاج است. دو شاخ علاوه بر معنی ظاهری آن دارای مفهومی گسترده تر نیز هست که برای بیان قدرت از آن استفاده می شده است.
همچنین بخوانید : سد ذوالقرنین کجاست؟
همچنین در عهد قدیم برای موجودی (گاو نری) بکار می رفته است که کره زمین بر روی دو شاخ آن قرار داشته است. در مقابل تمام این معنی ها و تعابیر در مورد اینکه “ذوالقرنین به چه معناست“، بعضی معتقدند این نام گذاری بخاطر آن ست که ذوالقرنین به شرق و غرب عالم رسید و دارنده شرق و غرب بود و به همین دلیل اعراب آن را به قرنی الشمس یعنی دو شاخ آفتاب نیز تعبیر میکنند.
“عَهدِ عتیق” یا “عهد قدیم” کتاب مقدس یهودیان است که مسیحیان نیز آن را پذیرفته و به عنوان بخش اول از دو بخش کتاب مقدس قرار داده اند و در واقع عهد عتیق نامی است که مسیحیان در مقابل عهد جدید به این کتاب دادهاند. عهد جدید اصطلاحی است که مسیحیان برای اشاره به بخشی از کتاب مقدس که به زندگی عیسی و پیروانش میپردازد به کار میبرند. مسلمانان معمولاً به این کتاب انجیل میگویند.
در موج باز بخوانیم: