واحد پول میانمار چیست؟

کیات

نام کشور: به زبان برمه‌ای. اتحادیه جمهوری میانمار

پایتخت: نایپیداو

جمعیت: بالغ بر ۷۵ میلیون نفر

مساحت: ۶۷۶٬۵۷۸کیلومتر مربع

زبان رسمی: برمه‌ای

نوع حکومت: حزب نظامی

بزرگترین شهر: یانگون

واحد پول: کیات (MMK)

دین: بودائی، اسلام و مسیحیت.

نمایی از پایتخت میانمار

برمه از شمال شرقی با چین، از شرق با لائوس، از جنوب شرقی با تایلند، از غرب با بنگلادش و از شمال غربی با هند مرز مشترک دارد و از جنوب غربی به خلیج بنگال و از جنوب به دریای آندامان محدود می‌شود. یک سوم مرز خارجی برمه را مرز آبی تشکیل می‌دهد. برمه از نظر گستردگی دومین کشور در جنوب شرق آسیا بوده و ۱۹۰۰ کیلومتر مرز آبی دارد. سه رشته کوه اصلی این کشور از شمال (هیمالیا) به جنوب کشیده شده‌اند.

تاریخچه:

نخستین قومی که آثاری از تمدن خود را در برمه به‌جای گذاشتند، مردم پیو و مون بوده‌اند، که در شمال برمه سکونت داشتند. پس از آنها، اقوام شان، کارن و کاچین از سرزمین‌های جنوب به مناطق امروزی برمه نفوذ کردند در اواخر سده هشتم میلادی در اثر تسلط اقوام شان و کارن در جنوب و مرکز برمه، مردم پیو به قسمت‌های شمالی رانده شده و قوم شان تا سده ۱۳ میلادی؛ در بخش‌هایی از برمه قدرت و حکومت را در دست داشتند و پس از آن به تایلند مهاجرت کردند. سال ۱۴۰۴ میلادی یک فرمانده نظامی برمه به نام آناوِرِاهتا به پادشاهی رسید و دودمان موسوم به پاگان را بنیانگذاری کرد. این دودمان حدود دویست سال در برمه حکومت کردند.

طی جنگ جهانی دوم، ارتش استقلال‌طلب برمه، درسال ۱۹۴۱ همراه با ارتش ژاپن وارد مناطق جنوبی برمه شده و پس از یک درگیری سخت در ماه مه ۱۹۴۵، رانگون پایتخت برمه کاملاً به تصرف نیروهای محلی درآمد، پس از بیرون رانده شدن ژاپنی ها ، انگلستان دوباره بر کشور برمه مسلط شد. این کشور که تحت استیلای انگلستان قرار داشت در سال ۱۹۴۸ استقلال خود را بدست آورد.

تنوع قومی در برمه نقش مهمی در سیاست و تاریخ این کشور داشته و کشور همچنان برای غلبه بر تنش‌های اجتماعی تلاش می‌کند.

اوضاع سیاسی:

پس از کودتای سال ۱۹۶۲ توسط ژنرال نِ وین و سرنگونی دولت غیرنظامی، نظامیان حاکمیت را در این کشور به دست گرفتند. از آن تاریخ رهبری برمه تحت کنترل رهبر نظامی شورای صلح و توسعه درآمد. این شرایط تا سال ۲۰۱۱ ادامه داشت، شورا به دنبال انتخابات سال ۲۰۱۰ منحل و مراسم تحلیف ریاست جمهوری دولت غیرنظامی برگزار شد.

در سال ۱۹۸۲ قانون حقوق شهروندی به تصویب رسید که به واسطه این قانون از ۱۴۴ قوم موجود در میانمار، ۱۳۵ قوم حق شهروندی دریافت و ۹ دسته از اقوام اقلیت نیز از حق شهروندی محروم شدند.

دولت میانمار برای رفع اختلافات و مشکلات میان مسلمانان و بوداییان، سیاست کوچ اجباری ۶ میلیون مسلمان روهینگیایی را از منطقه آرکان اتخاذ نمود.. طبق آمار غیر رسمی جمعیت این قوم که صد در صد آنها مسلمان هستند به ۸ میلیون نفر می‌رسد. به واسطه این سیاست اتخاذ شده از جانب دولت، قریب به ۱۵۰ هزار نفر از مسلمانان آرکان به بنگلادش، ۵۰ هزار نفر به تایلند و ۴۰ هزار نفر به مالزی و تعداد قابل توجهی نیز به دیگر کشورهای آسیایی مهاجرت کردند.

در حالی که برمه یکی از مستعمرات بریتانیا بود، امضای موافقتنامه‌ای توسط ژنرال آنگ سان باعث شد که این کشور نهایتاً به استقلال برسد. در سال ۱۹۷۴ طیّ یک همه‌پرسی ملی، جمهوری سوسیالیستی برمه رسماً با تصویب قانون اساسی جدید، حیات دوباره یافت.

آنگ سان سوچی، دختر ژنرال سان، از رهبران جنبش استقلال طلبان برمه، از سال ۱۹۸۸ فعالیت سیاسی خود را در آن کشور آغاز و در سال ۱۹۸۹ با روی کار آمدن ارتش، بازداشت شد. در انتخابات پارلمانی سال ۱۹۹۰، در حالیکه خانم آنگ سان سوچی در بازداشت بسر می برد، جنبش طرفدار دمکراسی به پیروزی چشمگیری دست یافت و او به عنوان رهبر ملی برای دموکراسی برمه انتخاب شد، ولی رهبران نظامی این انتخابات را باطل اعلام کردند. راهبان بودایی یکی از عوامل اصلی در تظاهرات سال ۲۰۰۷ علیه رهبران نظامی بودند. پس از وقوع نا آرامی‌های پراکنده در اعتراض به افزایش قیمت سوخت، راهبان بودایی بزرگ‌ترین تظاهرات ضد دولتی را ترتیب دادند که برای چند روز اوضاع را در پایتخت و سایر شهرها ملتهب کرد. دولت برای سرکوب نا آرامی‌ها وارد عمل شد. سازمان ملل از کشته شدن ۳۱ نفر در سرکوب ناآرامی‌ها خبر داد در حالی که به ادعای راهبان بودایی، تعداد واقعی به مراتب بیشتر بوده‌است. میانمار از ۱۹۶۲ تا ۲۰۱۱ تحت یک رژیم نظامی اداره می‌شد اما پس از برگزاری انتخابات در سال ۲۰۱۲، این رژیم رسماً خاتمه یافته و حکومت نیمه‌ نظامی جایگزین آن شد که این حکومت دست به یک رشته اصلاحات دموکراتیک زد.

اوضاع اقتصادی:

میانمار متأثر از چند دهه سوء مدیریت و انزوا، با رکود اقتصادی مواجه بوده است. تولید ناخالص ملی ۵۳٫۱۴ میلیارد دلار و متوسط رشد اقتصادی آن ۵٫۵ درصد، در سال است که پایین ترین رشد اقتصادی منطقه می باشد. میانمار کشوری است با منابع زیاد اما اقتصاد آن یکی از کم‌توسعه‌یافته‌ترین اقتصادهای جهان است. جنوب این کشور در سال ۲۰۰۸ در پی توفانی سهمگین به شدت ویران و نیمی از جمعیت زیان دیده و دست کم ۷۸ هزار نفر جان باخته و ۵۶ هزار نفر نیز ناپدید شدند. منابع طبیعی این کشور شامل، نفت، گاز طبیعی، الوار، قلع، آنتیمون یا توتیتیی دریایی یا سنگ سرمه، روی، مس، تنگستن، سرب، ذغال سنگ و سنگهای قیمتی و برق می‌باشد.