خانم رضایی مجری برنامه کودک

الهه رضایی متولد سال ۱۳۴۳ ، خانم مجری مهربان و دوست داشتنی بچه ها در دهه ۶۰ است. رضایی در ۱۵ سالگی (سال ۱۳۵۸) برای اجرا در برنامه کودک پذیرفته شد و فعالیت خود را در این حوزه آغاز کرد و در تیر ماه همین سال اولین اجرای خود را مقابل دوربین انجام داد. الهه رضایی در دهه شصت به عنوان مجری برنامه کودکان توانست به اوج معروفیت خود در تلویزیون برسد. وی در سال ۱۳۷۸ اجرای برنامه کودک را کنار گذاشت و پس از آن در برخی برنامه‌های بزرگسالان به عنوان مجری به فعالیت پرداخت. الهه رضایی پس از گذشت سال‌ها، در سال ۱۳۸۹، در برنامه‌ای تحت عنوان «بچه‌های دیروز»، که کارتون‌ها و برنامه‌های قدیمی را بمنظور تجدید خاطره پخش می‌کرد، به اجرای برنامه پرداخت. خانم رضایی هم اکنون مدیر یک مهد کودک نقلی در دیباجی شمالی بوده و هنوز هم با بچه ها سر و کله می زند و دغدغه تربیت آنها را دارد. الهه رضایی : «آدمی که با بچه ها سروکار داشته یک بخشی از زندگی و علاقه مندی اش بچه ها می شود و همین طور چون رشته تحصیلی ام تعلیم و تربیت و امور تربیتی است کار با بچه ها و سر و کله زدن با آنها ادامه کار مناسبی برای من بود. بعد از بیرون آمدن از صدا و سیما مهد کودک را همراه خواهرم احداث کردیم چون ما خانوادگی بچه ها را خیلی دوست داریم.»

عکس الهه رضایی در گذر زمان

نحوه ورود الهه رضایی به تلویزیون از زبان خودش

الهه رضایی : «فکر می کنم اردیبهشت یا خرداد ۵۸ تلویزیون زیرنویس می رفت که می خواهیم در برنامه کودکان از مجریان کم سن و نوجوان استفاده کنیم. یکی از دوستان من که آمده بود تا با همدیگر درس بخوانیم و این زیرنویس را خوانده بود پیشنهاد داد که با هم به تلویزیون برویم و تست اجرا بدهیم. بیشتر دوست داشتیم بدانیم پشت این تلویزیونی که این قدر جذاب و پر زرق و برق است چه می گذرد. تست اجرا گرفته شد و با حضور من موافقت شد. خلاصه رفتیم و اتفاقات به آن شکلی که بچه های دهه ۶۰ و ۷۰ و اینها دیده بودند پیش رفت.»

الهه رضایی : «مراعات ها در دهه ۶۰ تنها به لحاظ پوشش بود. به لحاظ کلام و نوع گفت و گو خیلی با دهه گذشته اش فرقی نمی کرد. چون زمانی که بچه بودم خانم برومند مجری برنامه کودک آن دوره بود. در برنامه ای که اسمش «ما و شما» بود. در آن برنامه زمینه اجرا و نوع گفت وگوهایی که می شد همان قدر سنگین بود که برنامه ما بود. خط قرمزها یا مراعات کلام و رفتار تقریبا همان چیزی بود که ما هم داشتیم. به هرحال وقتی مخاطب آدم، بچه ها هستند کمی فرق می کند. باید متناسب با سن آنها و قدرت درک آنها صحبت کرد. آن وقت ها نوع اجرا همین بود. ۱۲ سالی است که یک هیجان و تغییر بزرگی ایجاد و رفتارها کاملا عوض شده و نوع اجرا کاملا فرق کرده است.»

الهه رضایی : «وقتی کار خود را در تلویزیون شروع کردم، ماهی ۱۲ جلسه ۱۲۰۰ تومان یعنی جلسه ای ۱۰۰ تومان اولین حقوق من در صدا و سیما بود. سازمان که در آن زمان استخدام نداشت و عملا تا سال ۶۴ ما در استخدام سازمان نبودیم. سال ۶۴ هم که استخدامی شد یکی، دو سال از سوابق گذشته مان را قبول نمی کردند. چون ساعت کاری پر نمی شد و سن ما زیر ۱۸ سال بود.»

الهه رضایی : «تکه کلام من این بود که معمولا می گفتم:«برید عقب تر، باز هم عقب تر». اینها را بعضی وقت ها نویسنده برنامه می نوشت و البته واقعا دغدغه مهمی بود. چون توصیه اکثر چشم پزشکان است که باید از تلویزیون فاصله گرفت تا مشکلی برای چشم به وجود نیاید.»

عکس الهه رضایی و پسرش

علت جدایی الهه رضایی از تلویزیون

الهه رضایی : «یک اختلاف نظری با مدیر گروه کودک شبکه یک آقای اعلایی داشتم و ایشان می گفتند شما هیچ جای دیگر نباید کار کنید. فقط باید گروه کودک شبکه یک باشید. من هم آن موقع شبکه جام جم کار می کردم و دیگر اینکه برنامه کودک ضبطی شده بود. من خیلی از برنامه ضبطی بدم می آید. درست است وقتی مجری برنامه زنده هستی تپق می زنی، سرفه می کنی، فراموش می کنی و خیلی اتفاق های دیگر اما احساس من توی پخش زنده این بود که بچه ها مقابل من نشسته اند و حرف من را می شنوند و به صورت زنده با مخاطبم ارتباط برقرار می کردم. اما وقتی برنامه ضبط بود انگار که هیچ! نشستم و با دیوار حرف می زنم. متن هایی که به ما می دادند دیگر آب رفته بود. یک سری حرف بی ربط می زدیم و سلام و خداحافظ. واقعیت این بود که بعد از منحل شدن گروه کودک شبکه یک، اهالی فن همه از تلویزیون رفتند و تلویزیون خالی شد.»

الهه رضایی و همسرش

الهه رضایی : «آشنایی با همسرم به صورت سنتی و خانوادگی بود و سال ۶۴ و ۶۵ وارد زندگی مشترک شدم. اگر اشتباه نکنم من بین سال های ۶۵ تا آخرهای ۶۷ یا ۶۸ کارم تغییر کرده بود. اجرا نداشتم، کار گویندگی هم نداشتم. دلیلش هم این بود که بچه هایم متولد شده بودند و کوچک بودند. یک مساله دیگر هم این بود که در آن دوره زمانی به خاطر شرایط کاری همسرم در فیروزکوه بودم. رفت و آمدم سخت بود که نهایت با همه این سختی ها هفته ای سه بار به تهران می آمدم. مادران شاغل همیشه کار سختی دارند؛ مگر اینکه همراهی داشته باشند. با همه سختی ها آن دوران را به خوبی گذراندیم. همسرم الان فوق تخصص قلب هستند. این رشته هم واقعا پراسترس است و از طرف بیماران استرس زیادی به ایشان وارد می شود اما در این سال ها تلاش کرده ام که کمترین استرس و سختی به ایشان وارد شود تا حالشان خوب باشد.»

الهه رضایی و همسرش صاحب دو فرزند هستند. پسر الهه رضایی و همسرش در ایران تحصیل می کند و دخترشان ازدواج کرده و با همسرش به آمریکا رفته تا همسرش درسش را به اتمام برساند.

الهه رضایی : «هیچ وقت تصویر دوگانه ای برای بچه هایم نداشتم. همان شخصیتی که مقابل دوربین داشتم در مقابل فرزندانم هم داشتم. بچه هایم البته از اینکه مادرشان سرشناس است بعضی جاها بهره می بردند؛ مثلا برای ثبت نام در مدرسه تحویل شان می گرفتند و از این موضوع خوشحال بودند. اما خیلی وقت ها هم به خاطر کار من یا کار همسرم تنها بودند و این برایشان سخت بود.»

عکس الهه رضایی و پسرش

تفارت نسل ها از دید الهه رضایی

الهه رضایی : «متولدین دهه ۶۰ با ۷۰ خیلی فرق می کنند. یک مقدار فکر می کنم تکنولوژی این اتفاقات را ایجاد کرده است. بچه های دهه شصت تنها با تلویزیون روبه رو بودند و پدر و مادر هایی که متولد دهه چهل و پنجاه بودند. به همین خاطر با همان روند سنتی و حرف های قدیمی بزرگ شدند. دهه هفتادی ها اما از سن کم با تکنولوژی و موبایل و لپ تاپ بزرگ شدند. دهه هشتادی ها و نودی ها را هم که دیگر نگو. چنان با موبایل کار می کنند که ما بزرگتر ها نمی توانیم. همه اینها باعث شده که نسل به نسل بچه ها زودتر جلو بروند و طبعا خواسته های بیشتری هم داشته باشند. پدر و مادر ها هم برای اینکه بچه ها را ساکت کنند موبایل را به دستشان می دهند اما فکر نمی کنند که با همین کار، بچه ها را ازخودشان دور می کنند. نمی توان گفت بچه ها بد شده اند چون فقط متفاوت شده اند.»

الهه رضایی : «من برای آقای فرضیایی احترام زیادی قائلم. ایشان همکار من هستند و هیچ مشلکی با ایشان ندارم. ولی ما اشخاص دیگری هم داریم که اگر بهتر نباشند هم سطح ایشان می توانند کار کنند. اگر ما واقعا به عنوان یک رسانه کار می کنیم باید از آدم های کاربلد استفاده کنیم. من دیگر برنامه کودک نمی بینم. چیزی از برنامه کودک باقی نمانده است. فقط یک محله گل و بلبل داریم که ۵۰ تا بازیگر آورده اند و اصلا شبیه برنامه کودک نیست. شبکه پویا هم همین بدبختی را دارد. باید روسای صدا و سیما دلشان برای مردم بسوزد.»