بیوگرافی بهناز جعفری بازیگر
بهناز جعفری متولد ۲۵ مرداد ۱۳۵۳ در شهر تهران، فارغالتحصیل رشته ادبیات نمایشی از دانشگاه آزاد اسلامی، بازیگر سینما، تئاتر و تلویزیون است. اولین فیلم بهناز جعفری که در نقش کوتاهی در آن حضور داشت روسری آبی در سال ۱۳۷۳ بود. او برای بازی کوتاهش در فیلم «خانه ای روی آب»، ساخته بهمن فرمان آرا از بیستمین جشنواره فیلم فجر، سیمرغ بلورین بهترین بازیگر مکمل زن را گرفت. بهناز جعفری بازی در تئاتر را با نمایش سلطان مار به کارگردانی گلاب آدینه در سال ۱۳۷۲ آغاز کرد و در نمایشهای کارگردانان شاخصی چون بهرام بیضایی، محمد رحمانیان، علیرضا نادری و .. به ایفای نقش پرداخته است.
بهناز جعفری و همسرش
بهناز جعفری مجرد است و همسری ندارد. وی در مصاحبه ای در شهریور ۱۳۹۶ اعلام کرد که به تازگی به اینستاگرام پیوسته و همچنین اعلام کرد که قصد ازدواج ندارد، زیرا به باور وی ازدواج مانع فعالیت بازیگری بهناز خواهد بود.
بیماری بهناز جعفری
بهناز جعفری مبتلا به بیماری ام اس میباشد و پس از ابتلا به این بیماری سفیر این بیماری هم شده است.
بهناز جعفری : «اسفند سال ۱۳۹۳ متوجه ی علائم این بیماری در سیستم اعصاب و گردنم شدم و تحت نظر پزشک فوق تخصص مغز و اعصاب هستم. از تمام انرژی و توانم برای خوب بودن استفاده میکنم. از لحظات زیبای زیستن، بیشتر از قبل لذت میبرم. نمیدانم کنترل یا قدرت خواستن و شور عشق و امید چقدر در بهبود یا پیشرفت این ماجرا تاثیر خواهد گذاشت و چه در انتظارم است. خوشبختانه اطلاعرسانی و آگاه سازی درباره این بیماری در کشورمان تکانی به خود داده و نرم نرمک واضحتر میشود. اما متاسفانه هیچکس نمیداند چرا در عین حال تعداد مبتلایان هم از آنسو در حال پیشرفت و این رقابت تلخ با ماست یا دنیاست! و صدافسوس که سن ابتلا به این بیماری در کشور ما هر سال پایین تر میآید.»
بهناز جعفری : «غیر از مقالات ریز و درشتی که در این باره به مدد اینترنت دستیابی به اکثرشان سهل و آسان است، سه کتابی که به شناختم از این بیماری کمک کرد معرفی میکنم تا با خواندنشان از چیزی نترسیم، پذیرنده باشیم و از کنار هم آرام بگذریم و به بیماری و سلامت هم احترام بگذاریم.پس بیماریاى به نام بیماریِ آتنه فقیه نصیری یا بیماری بهناز جعفری وجود ندارد، ما هم مثل خیلیها به بیماری «ام اس» مبتلا هستیم!»
افتخارات بهناز جعفری
- سیمرغ بلورین بهترین نقش مکمل زن بیستمین دوره جشنواره فیلم فجر – خانهای روی آب ساخته بهمن فرمان آرا
- دیپلم افتخار بهترین بازیگر زن سیامین دوره جشنواره فیلم فجر – تلفن همراه رئیس جمهور
تازه ترین فیلم اکران شده از بهناز جعفری درام متفاوتی است با عنوان «حوالی اتوبان» ساخته سیاوش اسعدی که جعفری در آن در قالب دختری از طبقه پایین اجتماع که خودش را وقف مادرش کرده ایفای نقش میکند. آنچه در ادامه میخوانید بخشهایی از گفتگوی شبکه ایران با این هنرمند جوان است.«حوالی اتوبان» در یکی از بدترین دورههای اکران یعنی زمانی به نمایش درآمد که جشنواره تمام شده بود و به این ترتیب اغلب مخاطبان بیش از آن که به دنبال بررسی فیلمهای روی پرده و انتخاب یکی برای تماشا باشند .به فکر خرید ایام نوروز و یا برنامهریزی برای مسافرت نوروزی هستند اما در همین اوضاع هم «حوالی اتوبان» فروش خوبی داشت که در این فروش بیش از هر چیز سیر واقعگرای داستان فیلم بوده که توجه مخاطبان را به خود جلب کرده است.
در «حوالی اتوبان» تصویری واقعی از از زندگی انسانی را میبینیم که هرچند کوشیده از رفتارهای نادرست گذشته خود فاصله گرفته و روشی جدید برای زندگی را تجربه کند اما به واسطه رفتارهای سابق خود مورد بازخواست قرار گرفته و در نهایت همین ایمان نیاوردن اطرافیان به دگردیسی اوست که سبب ساز به هم ریختن زندگیاش میشود.مخاطبان سینمای ایران همواره از فیلمهایی که به بررسی درست معضلات اجتماعی میپردازند استقبال میکنند و «حوالی اتوبان» هم از آن فیلمهایی است که خیلی خوب به واکاوی معضلات انسانهایی از طبقات مختلف اجتماعی پرداخته ضمن اینکه گوشه چشمی هم دارد به مفاهیمی مثل انتقام گیری که بخشی مهم از درگیریهای اجتماعی را موجب میشوند.شاید داستان «حوالی اتوبان» که دو نگرش متفاوت نسبت به زندگی را به نمایش میگذارد شبیه به ایده بسیاری از سریالهای و فیلمهای تلویزیونی باشد اما نقطه افتراق و البته مزیت این فیلم نسبت به آثار مشابه آن است که هیچ گاه سعی نمیکند برای حل معضل، راهکارهایی باسمهای ارائه دهد. یعنی برخلاف برخی آثار تلویزیونی نه تنها مخاطب را دست کم نمیگیرد که میکوشد ماجراهایی را به نمایش بگذارد که مخاطب به راحتی با آنها همذات پنداری کند.
بهناز جعفری: «من برای بازی در این کار ابتدا فیلمنامهای که توسط سعید نعمتا.. نوشته شده بود را خواندم. واقعیت این است به سناریوهای این فیلمنامهنویس به شدت معتقد بوده و فکر میکنم ایشان به دلیل آشنایی با فن فیلمنامهنویسی خیلی خوب میتواند به تصویرسازی سینمایی بپردازد. فیلمنامه «حوالی اتوبان» نه تنها دیالوگهای بیهوده و سکانسهای اضافی نداشت که اتفاقا کوشیده بود خیلی خوب و به گونهای مختصر و مفید داستانش را بیان کند.»
معضل اصلی سینمای امروز فیلمنامههایی هستند تکراری و مستعمل که برای خلق آنها از نبوغ ذهنی نگارنده کوچکترین استفادهای نشده است و به نوعی توهین به شعور مخاطب محسوب میشوند اما «حوالی اتوبان» چه به لحاظ فیلمنامه چه به لحاظ اجرا به مخاطب خود احترام میگذارد.به تازگی مُد شده است که بازیگران سینما برای رهایی از تکراری که گریبان بازِیهایشان را گرفته به بازی در تئاتر روی آورده و یا نقش آدمهای درب و داغان را ایفا کنند اما من فکر میکنم مشکل گروهی از هنرپیشهها نه شبیه بودن نقشها که عدم توانایی آنها در ایفای درست حتی دو نقش کاملا شبیه به هم است. به عنوان مثال نگاهی بیندازیمبه بازیهای هنرمندانی مثل ژاله صامتی، گلاب آدینه و یا فرشته صدرعرفایی که همواره در حتی کلیشه ای ترین نقش ها هم به گونهای طبیعی و قابلباور ایفای نقش میکنند تا بفهمیم بازیگری چه هنر ظریفی است و چقدر به تبحر نیاز دارد.
در موج باز بخوانیم: