ذکر یا کاشف الکرب توسل به حضرت عباس (ذکر یا کاشف الکرب برای حاجت)
بابُ الحَوائِج به معنی درگاه نیازها یا درب و راه رسیدن به حاجت ها و برآورده شدن حاجات، عنوانی است که شیعیان به به سه نفر از خاندان اهل بیت داده اند. این سه نفر که با نام باب الحوائج شناخته می شوند، امام کاظم (ع)، حضرت عباس (ع) و علی اصغر (ع) هستند. شیعیان بر این باورند که توسل جستن به این بزرگان و در واقع واسطه قرار دادن آنها میان خود و خداوند، باعث می شود تا خداوند به سبب حرمت و شرافت آنان، حاجت افراد را برآورده میکند. بر همین اساس باب الحوائج ابوالفضل العباس علیه السلام توسط شیعیان بسیار خطاب قرار داده می شود و ذکر یا کاشف الکرب که توسل به ابوالفضل العباس علیه السلام است (به خصوص در دهه اول محرم) بسیار گفته می شود و از آنجاییکه صاحب کتاب منتخب التواریخ (ره) نقل نموده آن است که عباس با حروف ابجد برابر با عدد ۱۳۳ می باشد نام مبارک عباس به ابجد برابر ۱۳۳ است و اسراری در اعداد نهفته است که در علم ابجد به آن پی می برند، جالب تر آنکه نام مبارک اباصالح هم با حروف ابجد برابر با عدد ۱۳۳ است و به همین علت شیعیان ۱۳۳ مرتبه ذکر یا کاشف الکرب برای حاجت را تکرار می کنند. ذکر یا کاشف الکرب به صورت زیر است :
یا کاشِفَ الْکَرْبِ عَنْ وَجْهِ الْحُسَیْنِ اِکْشِفْ کَرْبى بِحَقِ اَخْیکَ الْحُسَیْنِ علیه السلام
ای برطرف کننده غم و اندوه از چهره حسین (ع) برطرف نما غم مرا به حق برادرت حسین علیه السلام
خواص ذکر یا کاشف الکرب و توسل به حضرت عباس برای گرفتن حاجت
لقب ابوالفضل العباس علیه السلام ،باب الحوائج و سقاست و گمان شیعیان بر این است که هر مومن تشنه اگر چه تشنه حاجت خود باشد، از امور مشروعه اگر متوسل به آن حضرت شود، سیراب خواهد شد، چه آنکه تشنه آب رحمت یا تشنه علم حق باشد، یا تشنه اولاد صالح باشد و یا تشنه حج و زیارت باشد. حسین وقتی به چهره عباس نگاه میکرد آرامش مییافت و این ذکر اشاره به همین مطلب دارد. حجت الاسلام و المسلمین « آقاى حاج سیّدمحمد تقى حشمت الواعظین طباطبائى قمى داستانى را از « آیت الله العظمى مرعشى نجفى قدس سره » این چنین نقل فرمود: یکى از علماى نجف اشرف ، که مدّتى در قم آمده بود، براى من چنین نقل کرد که : من مشکلى داشتم به مسجد جمکران رفتم درد دل خود را به محضر حضرت بقیه الله حجهّبن الحسن العسکرى امام زمان «عجل الله تعالى فرجه الشریف « عرضه داشتم و از وى خواستم که نزد خدا شفاعت کند تا مشکلم حل شود. براى همین منظور به کرّات به مسجد جمکران رفتم ولى نتیجه اى ندیدم . روزى هنگام نماز دلم شکست و عرضکردم : مولاجان ، آیا جایز است که در محضر شما و در منزل شما باشم و به دیگرى متوسل شوم ؟ شما امام من مى باشید، آیا زشت نیست با وجود امام حتّى به «علمدار کربلا قمربنى هاشم (ع ) » متوسل شوم و او را نزد خدا شفیع قرار دهم ؟! از شدت تاثر بین خواب و بیدارى قرار گرفته بودم. ناگهان با چهره نورانى قطب عالم امکان» حضرت حجّت بن الحسن العسکرى عجل الله تعالى فرجه الشریف «مواجه شدم. بدون تامل به حضرتش سلام کردم. حضرت با محبت و بزرگوارى جوابم را دادند و فرمودند: نه تنها زشت نیست و نه تنها ناراحت نمى شوم به علمدار کربلا متوّسل شوى ، بلکه شما را راهنمائى هم مى کنم که به حضرتش چه بگویى. چون خواستى از حضرت ابوالفضل (ع ) حاجت بخواهى ، این چنین بگو: «یا ابا الغوث ادرکنى » اى آقا پناهم بده. مرحوم آیت الله شیخ محمد حسین اصفهانى معروف به کمپانى قدس سره مى فرمودند: این ذکر، صحیحش این است :
یا کاشِفَ الْکَرْبِ عَنْ وَجهِ الْحُسَینِ اِکْشِفْ کَرْبى بِحَقِّ اَخیکَ الْحُسَیْنِ علیهالسلام
مرحوم کشمیری در باب توسل به حضرت ابوالفضل علیه السلام می فرماید: دو رکعت نماز حاجت خوانده شود و به حضرت ابوالفضل علیه السلام هدیه شود. سپس تسبیح حضرت زهراسلام الله علیها خوانده و باز ثوابش هدیه شود و سپس ۱۳۳ مرتبه خوانده شود :
یا کاشِفَ الْکَرْبِ عَنْ وَجْهِ الْحُسَیْنِ اِکْشِفْ کَرْبى بِحَقِ اَخْیکَ الْحُسَیْنِ