آیا باطل کردن سحر وجادو و طلسم از طریق دعا ممکن است؟
این سوالی است که در برخی از موارد که ذهن انسان درگیر مسائل ماوراالطبیعه می شود خیلی زود درگیر آن می شود. گاهی اوقات در زمان هایی که گره های عجیب و غریب در زندگی ما پیش می آید و یا هر چه تلاش می کنیم به درهای بسته می خوریم، به یاد سخن مادربزرگ ها و پدر بزرگ ها می افتیم که سحر و جادو در کار است و احتمالا طلسم شده ایم! به همین دلیل در این مطلب از موج باز به دعاهایی پرداخته ایم که در واقع آیات پربرکتی از قرآن کریم هستند و به دعا برای باطل کردن سحر و جادو معروف شده اند.
- خواندن : أعوذ بِاللَّهِ مِنَ الشَّیطَانِ الرَّجِیمِ
خداوند در سورهی نحل، آیه ۹۸ میفرماید : “فَإِذَا قَرَأْتَ الْقُرْآنَ فَاسْتَعِذْ بِاللَّهِ مِنَ الشَّیْطَانِ الرَّجِیمِ” یعنی «وقتی که قرآن را قرائت میکنی، از شیطان رانده شده به خدا پناه ببر» و این عبارت از دیرباز برای پناه بردن از اتفاقات شیطانی کاربرد دارد.
- خواندن سوره های فلق و ناس
بِسْمِ اللَّـهِ الرَّحْمَـٰنِ الرَّحِیمِ
قُلْ أَعُوذُ بِرَبِّ الْفَلَقِ ﴿١﴾ مِن شَرِّ مَا خَلَقَ ﴿٢﴾ وَمِن شَرِّ غَاسِقٍ إِذَا وَقَبَ ﴿٣﴾ وَمِن شَرِّ النَّفَّاثَاتِ فِی الْعُقَدِ ﴿۴﴾ وَمِن شَرِّ حَاسِدٍ إِذَا حَسَدَ ﴿۵﴾
به نام خداوند رحمتگر مهربان
بگو: «پناه مىبرم به پروردگار مردم، (۱) پادشاه مردم، (۲) معبود مردم، (۳) از شرّ وسوسهگر نهانى؛ (۴) آن کس که در سینههاى مردم وسوسه مىکند، (۵) چه از جنّ و [چه از] انس.»
بِسْمِ اللَّـهِ الرَّحْمَـٰنِ الرَّحِیمِ
قُلْ أَعُوذُ بِرَبِّ النَّاسِ ﴿١﴾ مَلِکِ النَّاسِ ﴿٢﴾ إِلَـٰهِ النَّاسِ ﴿٣﴾ مِن شَرِّ الْوَسْوَاسِ الْخَنَّاسِ ﴿۴﴾ الَّذِی یُوَسْوِسُ فِی صُدُورِ النَّاسِ ﴿۵﴾ مِنَ الْجِنَّهِ وَالنَّاسِ ﴿۶﴾
به نام خداوند رحمتگر مهربان
قُلْ أَعُوذُ بِرَبِّ الْفَلَقِ ﴿١﴾ مِن شَرِّ مَا خَلَقَ ﴿٢﴾ وَمِن شَرِّ غَاسِقٍ إِذَا وَقَبَ ﴿٣﴾ وَمِن شَرِّ النَّفَّاثَاتِ فِی الْعُقَدِ ﴿۴﴾ وَمِن شَرِّ حَاسِدٍ إِذَا حَسَدَ ﴿۵﴾ بگو: «پناه مىبرم به پروردگار سپیده دم، (۱) از شرّ آنچه آفریده، (۲) و از شرّ تاریکى چون فراگیرد، (۳) و از شرّ دمندگان افسون در گرهها، (۴) و از شرّ [هر] حسود، آنگاه که حسد ورزد.» (۵)
- خواندن آیه ۵۱ و ۵۲ سوره قلم :
وَإِنْ یَکَادُ الَّذِینَ کَفَرُوا لَیُزْلِقُونَکَ بِأَبْصَارِهِمْ لَمَّا سَمِعُوا الذِّکْرَ وَیَقُولُونَ إِنَّهُ لَمَجْنُونٌ ﴿۵۱﴾
و آنان که کافر شدند چون قرآن را شنیدند چیزى نمانده بود که تو را چشم بزنند و مى گفتند او واقعا دیوانه اى است وَمَا هُوَ إِلَّا ذِکْرٌ لِلْعَالَمِینَ ﴿۵۲﴾
و حال آنکه [قرآن] جز تذکارى براى جهانیان نیست
- خواندن “آیه الکرسی” :
آیه ۲۵۵ سوره بقره، به جهت واژه «الکرسی» در این آیه، آیه الکرسی نامیده شده است.گفته شده این آیه در صدر اسلام و زمان پیامبر اکرم (ص) و ائمه (ع) نیز به آیه الکرسى معروف بوده است :
اَللَّـهُ لَا إِلَـٰهَ إِلَّا هُوَ الْحَیُّ الْقَیُّومُ ۚ لَا تَأْخُذُهُ سِنَهٌ وَلَا نَوْمٌ ۚ لَّهُ مَا فِی السَّمَاوَاتِ وَمَا فِی الْأَرْضِ ۗ مَن ذَا الَّذِی یَشْفَعُ عِندَهُ إِلَّا بِإِذْنِهِ ۚ یَعْلَمُ مَا بَیْنَ أَیْدِیهِمْ وَمَا خَلْفَهُمْ ۖ وَلَا یُحِیطُونَ بِشَیْءٍ مِّنْ عِلْمِهِ إِلَّا بِمَا شَاءَ ۚ وَسِعَ کُرْسِیُّهُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ ۖ وَلَا یَئُودُهُ حِفْظُهُمَا ۚ وَهُوَ الْعَلِیُّ الْعَظِیمُ ﴿٢۵۵﴾ لَا إِکْرَاهَ فِی الدِّینِ ۖ قَد تَّبَیَّنَ الرُّشْدُ مِنَ الْغَیِّ ۚ فَمَن یَکْفُرْ بِالطَّاغُوتِ وَیُؤْمِن بِاللَّـهِ فَقَدِ اسْتَمْسَکَ بِالْعُرْوَهِ الْوُثْقَىٰ لَا انفِصَامَ لَهَا ۗ وَاللَّـهُ سَمِیعٌ عَلِیمٌ ﴿٢۵۶﴾ اللَّـهُ وَلِیُّ الَّذِینَ آمَنُوا یُخْرِجُهُم مِّنَ الظُّلُمَاتِ إِلَى النُّورِ ۖ وَالَّذِینَ کَفَرُوا أَوْلِیَاؤُهُمُ الطَّاغُوتُ یُخْرِجُونَهُم مِّنَ النُّورِ إِلَى الظُّلُمَاتِ ۗ أُولَـٰئِکَ أَصْحَابُ النَّارِ ۖ هُمْ فِیهَا خَالِدُونَ ﴿٢۵٧﴾
خداست که معبودى جز او نیست؛ زنده و برپادارنده است؛ نه خوابى سبک او را فرو مىگیرد و نه خوابى گران؛ آنچه در آسمانها و آنچه در زمین است، از آنِ اوست. کیست آن کس که جز به اذن او در پیشگاهش شفاعت کند؟ آنچه در پیش روى آنان و آنچه در پشت سرشان است مىداند. و به چیزى از علم او، جز به آنچه بخواهد، احاطه نمىیابند. کرسى او آسمانها و زمین را در بر گرفته، و نگهدارى آنها بر او دشوار نیست، و اوست والاى بزرگ. (۲۵۵) در دین هیچ اجبارى نیست. و راه از بیراهه بخوبى آشکار شده است. پس هر کس به طاغوت کفر ورزد، و به خدا ایمان آورد، به یقین، به دستاویزى استوار، که آن را گسستن نیست، چنگ زده است. و خداوند شنواى داناست. (۲۵۶) خداوند سرور کسانى است که ایمان آوردهاند. آنان را از تاریکیها به سوى روشنایى به در مىبرد. و[لى] کسانى که کفر ورزیدهاند، سرورانشان [همان عصیانگران] طاغوتند، که آنان را از روشنایى به سوى تاریکیها به در مىبرند. آنان اهل آتشند که خود، در آن جاودانند. (۲۵۷)
در موج باز بخوانیم: