هدف از پیاده روی اربعین چیست؟
سالهاست که پیاده روی اربعین در بین شیعیان رواج دارد و این از سبقه تاریخی نیز برخوردار است ولی اگر به دنبال یافتن فلسفه یا هدف از پیاده روی اربعین هستید باید این نکته را یادآور شد که بین بررسی فلسفه پیاده روی اربعین و بررسی تاریخچه آن تفاوت است. بسیاری افراد در پاسخ به سوال چرایی پیاده روی اربعین از تاریخچه و سبقه پیاده روی اربعین مطالبی را عنوان میکنند که درست این است که در پاسخ به هدف یا فلسفه پیاده روی اربعین، از علل مدقن در این خصوص صحبت شود.
هدف از پیاده روی اربعین شرکت در یک اجتماع میلیونی شیعیان و دوستداران امام حسین (ع) است تا این اجتماع بزرگ، ارزش و مقام والای شهادت و امامت ایشان را هر سال حداقل یکبار به جهانیان گوشزد کند. همچنین پیاده روی و مخصوصا با پای پیاده گام نهادن در مسیر زیارت امام حسین (ع) نشان از جایگاه والای امام حسین (ع) و میزان ارادت زائران و دوستداران ایشان نسبت به امام خود دارد. وگرنه به هر طریقی و در هر زمانی از سال میشود به زیارت امام سوم شیعیان رفت ولی رواج یافتن این نوع پیاده روی که عمدتا بین نجف تا کربلا رواج دارد چیزی بجز ترویج فرهنگ عاشورا و یادآوری اهداف قیام امام حسین(ع) ندارد. همچنین یکی از پیامدهای اینگونه تجمعات, نمود جهانی و به نوعی تبلیغ آن جریان اجتماعی است
پباده روی اربعین، ریشه تاریخی نیز دارد چرا که جابر بن عبدالله انصاری و عطیه عوفی در سال ۶۱ قمری با پای پیاده از مدینه حرکت کردند و در صبح اولین اربعینی که از شهادت حضرت سیدالشهدا (ع) میگذشت، به کربلا رسیدند. پیاده روی اربعین پس از این در برههای از زمان به ورطه فراموشی سپرده میشود و در نهایت توسط «شیخ میرزا حسین نوری» دوباره احیا میشود.
على بن میمون صائغ، از حضرت امام صادق علیه السّلام نقل کرده که آن حضرت فرمودند: اى على! قبر حسین علیه السّلام را زیارت کن و ترک مکن. عرض کردم: ثواب کسى که آن حضرت را زیارت کند چیست؟ حضرت فرمودند: کسى که پیاده زیارت کند آن حضرت را، خداوند به هر قدمى که برمى دارد یک حسنه برایش نوشته، و یک گناه از او محو مى فرماید، و یک درجه مرتبهاش را بالا مى برد و وقتى به زیارت رفت، حق تعالى دو فرشته را موکّل او مى فرماید که آنچه خیر از دهان او خارج میشود را نوشته و آنچه شر و بد مى باشد را ننویسند. و وقتى برگشت با او وداع کرده و به وى مى گویند: اى ولىّ خدا! گناهانت آمرزیده شد. و تو از افراد حزب خدا و حزب رسول او و حزب اهل بیت رسولش مى باشی، به خدا قسم! هرگر تو آتش را به چشم نخواهی دید و آتش نیز هرگز تو را نخواهد دید و تو را طعمه خود نخواهد نمود. (کامل الزیارت ص ۱۳۴)