لقب حضرت مسیح در قرآن چیست؟
در قرآن کریم از حضرت عیسی مسیح (ع) با نام های عبدالله، روح الله و روح القدس نام برده شده است.
در دین مسیحیت لقب های مختلفی برای حضرت عیسی مسیح گفته شده است که در میان آنها عیسی پرکاربردتر است. لقب “عیسی” که به معنی “نجات دهنده” است واژه ای عربی است و در اصل “یشوع” بوده است که یهودیان آن را “یسوس” می خواندند. درقرآن کریم نام حضرت مسیح ۲۳ مرتبه با اسم “عیسی“، ۱۱ بار با نام “مسیح” و ۲ مرتبه به وصف “ابن مریم” آمده است و همچنین از عیسی به “عیسی کلمه الله” یاد شده است.
عیسی کلمه الله؛ لقب عیسی در قرآن
در قرآن به مناسبتهای گوناگون از عیسی بن مریم به کلمه خدا تعبیر شده است که در فرهنگ قرآن، به معناى «مخلوق» مىباشد. نظیر آیه ى ۱۰۹ سوره کهف که مىفرماید:
“قُلْ لَوْ کانَ الْبَحْرُ مِداداً لِکَلِماتِ رَبِّی لَنَفِدَ الْبَحْرُ قَبْلَ أَنْ تَنْفَدَ کَلِماتُ رَبِّی”
اگر دریاها براى نوشتن کلمات الهى مُرکّب شوند، دریاها تمام مىشوند، ولى کلمات الهى به پایان نمىرسد.
فَنَادَتْهُ الْمَلَائِکَهُ وَهُوَ قَائِمٌ یُصَلِّی فِی الْمِحْرَابِ أَنَّ اللَّهَ یُبَشِّرُکَ بِیَحْیَىٰ مُصَدِّقًا بِکَلِمَهٍ مِنَ اللَّهِ وَسَیِّدًا وَحَصُورًا وَنَبِیًّا مِنَ الصَّالِحِینَ (آیه ۳۹ سوره آل عمران)
پس فرشتگان زکریّا را ندا کردند هنگامی که در محراب عبادت به نماز ایستاده بود که همانا خدا تو را بشارت میدهد به (ولادت) یحیی، در حالی که او به کلمه خدا (یعنی نبوّت عیسی) گواهی دهد و او خود پیشوا و پارسا و پیغمبری از شایستگان است.
مراد از “کَلِمَهٍ” حضرت عیسی است
هچنین در آیه ۴۵ از سوره آل عمران خداوند فرموده است :
إِذْ قَالَتِ الْمَلَائِکَهُ یَا مَرْیَمُ إِنَّ اللَّهَ یُبَشِّرُکِ بِکَلِمَهٍ مِنْهُ اسْمُهُ الْمَسِیحُ عِیسَى ابْنُ مَرْیَمَ وَجِیهًا فِی الدُّنْیَا وَالْآخِرَهِ وَمِنَ الْمُقَرَّبِینَ
(بیاد آور) آنگاه که فرشتگان گفتند: اى مریم! همانا خداوند تو را به کلمه و نشانه اى از سوى خویش به نام مسیح، عیسى پسر مریم، بشارت مىدهد. او که در دنیا و آخرت آبرومند و از مقرّبان است.
ترجمه ی روان تر : چون فرشتگان مریم را گفتند که خدا تو را به کلمه خود بشارت میدهد که نامش مسیح (عیسی) پسر مریم است، که در دنیا و آخرت آبرومند و از مقرّبان (درگاه خدا) است.
- مَسِیحُ : لقب عیسی است، معرّب (مشیخا) که در تورات آمده است و به معنی مدهون و تعمید شده است.
- وَجِیهاً : دارای وجاهت و کرامت. محترم. حال عیسی است.
- وصف “وَجِیهاً فِی الدُّنْیا وَ الْآخِرَهِ” در قرآن تنها براى حضرت عیسى علیه السلام آمده و در مورد شخص دیگرى این صفت گفته نشده است.
اسامی دیگری هم برای حضرت مسیح در ادیان مختلف آورده شده است که از آن جمله می توان بنده خدا و منجی راه را نام برد.
نکته های مرتب :
- گاهى مقام زن بدان جا مىرسد که خداوند از طریق فرشتگان با وى سخن مىگوید. «إِذْ قالَتِ الْمَلائِکَهُ یا مَرْیَمُ»
- فرزند، نعمت است. «یبشّرک»
- عیسى فرزند خدا نیست، مخلوق خداست، ولى مخلوقى بس بزرگ و ناشناخته. «بِکَلِمَهٍ مِنْهُ» ( «کلمه» به صورت نکره آمده که رمز عظمت و ناشناختگى است.)
- خداوند براى اولیاى خود قبل از تولّدشان نامگذارى مىکند. «اسْمُهُ الْمَسِیحُ»
- کسى که از انسان متولّد و دوران جنینى را طى کرده است، چگونه مىتواند فرزند خدا باشد؟ «عِیسَى ابْنُ مَرْیَمَ»
- وجاهت دنیوى نیز یک ارزش است وکسب آن مانعى ندارد. «وَجِیهاً فِی الدُّنْیا»
در موج باز بخوانیم: