تاردیگرید چیست؟ + ویژگیها و عکس تاردیگرید

تاردیگرید چیست؟ (Tardigrade چیست؟)

خرس آبی یا خوکچه خزه‌ای با نام علمی Tardigrada جانور آبزی کوچکی با هشت پا است که به عنوان گونه‌ای از “پیچیده‌ ترین جانوران شدت‌ دوست” شناخته شده است. جانور “شدید دوست” یا “فرین‌ دوست” (Extremophile) به گروهی از ارگانیسم‌ ها گفته می‌شود که در محیط‌ های خشن و شدید فیزیکی یا شیمیایی که عموماً بیشتر انواع زیست در آنها ناممکن است زندگی می‌کنند. هر یک از کهن‌ باکتری‌ هایی که تمایل به زندگی در محیطی خاص با دما و نمک زیاد داشته باشد را نیز “شدید دوست” می‌گویند. در مقابلِ گروه شدید دوست، میانه‌ دوست‌ ها قرار دارند که در محیط‌ های معتدل زندگی می‌کنند. در سال‌های ۱۹۸۰ و ۱۹۹۰، زیست شناسان دریافتند که حیات میکروبی انعطاف پذیری شگفت‌ انگیزی برای زنده‌ ماندن در محیط‌ های افراطی مانند حفره‌هایی که فوق‌ العاده گرم یا اسیدی و جاهایی که برای موجودات پیچیده‌ تر کاملاً ناسازگار و ناممکن است، دارد. برخی از دانشمندان حتی به‌ این نتیجه رسیدند که زندگی بر روی زمین ممکن است در دهانه‌ های گرمابی دور زیر سطح اقیانوس‌ ها آغاز شده باشد. تاردیگرید جانوری از نوع پوست‌ اندازان است که کُندرو تباران (Tardigrade) نیز خوانده می‌شود. کندرو تباران شاخه‌ای از سلسلۀ جانوران است با گونه‌های خُرد جثه و با طول کمتر از نیم میلی‌ متر که ویژگی آنها اتصال لَپ‌ های پیشا مغز به نخستین گره شکمی (abdominal ganglia) است. تاردیگرید چهار جفت پای شکمی دارد که به چنگال یا پنجه ختم شده و بدنشان بندهای سطحی و پوستک غیرکیتینی دارد.

ویژگیهای تاردیگرید ها

طول بزرگ‌ ترین تاردیگرید (جانور کندرو) از ۱ و نیم میلی‌ متر بیشتر نمی‌ شود و خیلی از آنها روزهای خود را صرف خوردن جلبک‌ ها و باکتری‌ ها و شنا کردن در قطرات آب خزه گلسنگ‌ ها می‌کنند و به همین دلیل بدن بسیاری از تاردیگریدها شفاف است.یک تاردیگرید می‌تواند در دمای ۲۷۳- و ۱۵۱ درجهٔ سانتی‌ گراد زنده بمانند و می‌توانند تا سال‌ها بدون غذا و آب به زندگی ادامه دهند. این جانوران همچنین می‌توانند در برابر فشاری بیش از فشار عمیق‌ترین اقیانوس‌ها تاب بیاورند یا در محیط خلأ بیرون از جو زمین زنده بمانند. جالب‌ ترین چیز در مورد این جانور توانایی انطباق در هر محیطی اعم از خشک، تر و در مناطقی مانند استوا، هیمالیا و … هم دیده شده‌اند. اندازه بیشتر آنها از ۰٫۳ تا ۰٫۵ میلی‌متر و بزرگترین آنها به کمتر از ۱٫۵ میلی‌متر می‌رسد و سرعت حرکت‌شان نیز آنقدر کند است که به «جانور کُندرو» یا تنبل معروف هستند. خرس‌های آبی می‌توانند دمایی از صفر مطلق (صفر کلوین) تا دمای نقطه جوش آب را تحمل کنند. خرس‌های آبی می‌توانند در برابر پرتو خورشیدی، پرتو گاما یا پرتو یونی (به میزانی چند صد برابر آنچه که برای یک انسان کشنده است) زنده بمانند.

عکس تاردیگرید

مقاوت ها و دوام تاردیگرید ها

خرس‌های آبی (تاردیگرید) می‌توانند بدون آب و غذا مدت‌ های مدید (در حدود ده سال) زندگی کنند، تا حدی که میزان آب بدنشان به ۳ درصد برسد. تاردیگریدها بسیار بادوام و ماندگارند. این موجود در سال ۲۰۰۷، به همراه فضانوردان به فضا برده شد و در ۱۰ روز در خلا مورد آزمایش قرار گرفت و زنده ماند و سپس به زمین بازگردانده شد. طول یک خرس آبی بالغ (زمانی که بطور کامل رشد کرده) به یک میلی‌متر می‌رسد. خرس‌های آبی بطور معمول چهار جفت پا دارند که هر پا چهار تا هشت پنجه دارد. این جانوران در خزه‌ها و گلسنگها زندگی می‌کنند که با میکروسکوپ‌های معمولی هم قابل رویت هستند. اولین خرس‌های آبی در سال ۱۷۷۳ توسط زیست‌ شناس Johann August Ephraim Goeze کشف شد. از سال ۱۷۷۸ تا کنون بیش از ۵۰۰ گونه جدید خرس آبی یافت شده است. (به آلمانی: Johann August Ephraim Goeze) برای اولین بار این موجود کوچک را (به آلمانی: kleiner Wasserbär) نام‌گذاری کرد که در کشور آلمان، به خرس کوچک آبی مشهور است. نام (به انگلیسی: Tardigrade) به معنی «کندرو» بوده و در سال ۱۷۷۳ توسط لازارو اسپالانزانی (به ایتالیایی: Lazzaro Spallanzani) نام‌‌گذاری شد.

عکس تاردیگرید

علت عدم تسخیر زمین توسط تاردیگرید

تاردیگریدها می‌توانند در برابر پرتو خورشیدی، پرتو گاما یا پرتو یونی (به میزانی چند صد برابر آنچه که برای یک انسان کشنده است) زنده بمانند. جالب ترین چیز در مورد این جانور توانایی انطباق در هر محیطی اعم از خشک ، تر و در مناطقی مانند استوا ، هیمالیا و … هم دیده شده اند. با تمام این اوصاف دو دلیل عمده وجود دارد که این جانوران تا به حال، موفق به تسخیر زمین نشده اند اول اندازه بسیار کوچک آنها و دوم حرکت کُند این جانوران است، بطوری که اندازه بیشتر آنها از ۰.۳ تا ۰.۵ میلیمتر و بزرگترین آنها به کمتر از ۱.۵ میلیمتر میرسد و سرعت حرکتشان نیز آنقدر کند است که به “جانور کندرو” یا تنبل (Tardigrade / تاردیگرید) معروف هستند. این موجود در سال ۲۰۰۷، به همراه فضانوردان به فضا برده شد و در ۱۰ روز در خلا مورد آزمایش قرار گرفت و زنده ماند و سپس به زمین بازگردانده شد.