دعای جوشن کبیر
براساس روایت های موجود دعای جوشن کبیر دعایی است که توسط حضرت جبرئیل به پیامبر اسلام آموزش داده شده است. آورده شده است که در یکی از غزوات ، پیامبر اکرم (ص) زره سنگینی پوشیده بودند که باعث اذیت شدن جسم ایشان می شد، تا اینکه جبرئیل بر ایشان نازل شد و ضمن اعلام سلام خدا بر پیامبر ، خواندن دعایی که به دعای جوشن کبیر معروف است را به جای پوشیدن آن زره به پیامبر توصیه کرده و گفت : «این دعا امان پیامبر و امت اوست.» علت نام گذاری این دعا به جوشن کبیر (به معنای زره بزرگ) نیز همین است.البته این ماجرا در منابع تاریخی نقل نشده است.
بر همین اساس دعای جوشن کبیر دعایی منقول از پیامبر اکرم (ص) در ۱۰۰ بند، حاوی ۱۰۰۱ نام و صفت خداوند است. امروزه دعای جوشن کبیر در ایران معمولا یکی از بخشهای ثابت مراسم شب های قدر در ماه رمضان است و عدهای نیز به سفارش روایات، دعای جوشن کبیر را بر روی کفن خود مینویسند.
کفعمی در المصباح و البلدالامین هم نقل کرده است که دعای جوشن کبیر را، امام سجاد علیه السلام از پدر خود امام حسین علیه السلام، امام حسین (ع) از امام علی علیه السلام و ایشان نیز از پیامبر اکرم نقل کرده اند.
این دعا شامل چندین فقره است که در هر فقره آن بخشی از خطرها، بلایا ، مصائب و بیماریهایی یادآوری شده است که در طول زندگی برای انسانها، به طور طبیعی یا در ارتباط با دیگر انسانها، پیش میآید و از خدا ، که هریک از آنها را به گونهای از خواننده دعا دفع میکند، سپاسگزاری میشود. در پایان هر فقره، با فرستادن درود به حضرت رسول و خاندان وی، سپاس الاهی بهجا آورده میشود و از او درخواست میگردد که خواننده دعا را از زمره سپاسگزاران و یادآوران نعمتهای او قرار دهد.
در موج باز بخوانیم :