خواص سوره یس
سوره یس (سوره یاسین) سی و ششمین سوره از سوره های قرآن مجید و از جمله سورههای مکی قرآن است. سوره یاسین در جزء ۲۲ و ۲۳ قرآن قرار داشته و چون با حروف مُقَطَّعهٔ «یاء و سین» آغاز شده، به نام یاسین مشهور است. بر اساس روایات معتبر سوره یس یکی از بافضیلت ترین سورههای قرآن بوده و فضایل زیادی برای قرائت سوره یس بیان شده است. برکت و عظمت سوره یس تا حدی است که این سوره “قلب قرآن” لقب گرفته است. سوره یس جزو سورههای مکی و در ترتیب نزول، چهل و یکمین سورهای است که بر پیامبر(ص) نازل شده است و در چینش کنونی مُصحَف، سی و ششمین سوره است. سوره یس ۸۳ آیه، ۷۳۳ کلمه و ۳۰۶۸ حرف دارد. یاسین به لحاظ حجمی جزو سورههای مَثانی و در حدود یک حِزب قرآن است. این سوره همچنین جزو سورههایی است که با حروف مُقَطَّعه آغاز میشوند و اولین سورهای است که با سوگند شروع میشود. سوره یس و الرحمن دو سورهای هستند که بین عموم مردم ایران جایگاه ویژهای دارند و مردم این دو سوره را در زمانهای مختلف قرائت میکنند، مثلاً سوره یس را بر بالین شخص مُحتَضر یا فرد از دنیا رفته یا هنگام خواندن خطبه عقد، تلاوت میکنند. این سوره در ضرب المثلها و جمله های کنایی نیز به کار رفته است، مثل «یس در گوش کسی خواندن» که به معنای تکرار و تلقین است یا «به یس افتادن» که کنایه از در حال مرگ بودن است.
سوره یس به سه اصل دین :
- توحید : در یاسین آیاتی درباره توحید آمده که نشانههایی از وحدانیت خدا را برشمردهاند.
- نبوت : آیات آغازین به مسئله نبوت و فلسفه آن و برخورد مردم با دعوت پیامبران میپردازد.
- معاد : زندهشدن مُردگان در قیامت برای گرفتن جزا و جداشدن مجرمان از پرهیزکاران آمده و گفته شده است اعضا و جوارح در آن روز به سخنگفتن درمیآیند.(زنده شدن مردگان و سخنگفتن اعضای بدن درقیامت)
پرداخته و داستان اصحاب قریه و مؤمن آل یس در این سوره آمده است. سوره یس را “سوره حبیب نجار” نیز می نامند. علت نهادن این نام بر این سوره، نقل داستان او در آیات ۱۳ تا ۳۰ سوره یاسین است. “دافعه“ و “مُعَمَّمه“ نام های دیگر سوره یس (یاسین) هستند و علت این نام ها دفع شدن بدی ها و زشتی ها و خواستن خیر دنیا و آخرت برای عموم مردم است.
آیات مشهور سوره یاسین
- وَکلَّ شَیءٍ أَحْصَینَاهُ فِی إِمَامٍ مُّبِینٍ (آیه ۱۲) : و هر چیزی را در کارنامه ای روشن برشمردهایم.
بیشتر مفسران «امام مُبین» را در اینجا به لوح محفوظ یا همان کتابی تفسیر کردهاند که همه اعمال و همه موجودات و حوادث این جهان در آن ثبت و محفوظ است. برخی گفتهاند ممکن است استفاده از واژه «امام» به این دلیل باشد که این کتاب در قیامت رهبر و پیشوا برای همه مأمورانِ ثواب و عقاب و معیاری برای سنجش ارزشِ اعمال انسانها و پاداش و کیفر آنان است. در منابع حدیثی شیعه گفته شده منظور از امام مبین، امام علی(ع) است. از جمله در حدیثی از امام باقر(ع) نقل شده است: «هنگامی که این آیه نازل شد، پیامبر(ص) رو به امام علی(ع) کرد و چنین گفت: “امام مبین این مرد است! اوست امامی که خداوند متعال علم هر چیزی را به او داده است”». همچنین در تفسیر نور الثَقَلین از ابن عباس نقل شده است امام علی(ع) چنین میگفت: «به خدا سوگند، منم امام مبین، که حق را از باطل آشکار میسازم، این علم را از رسول خدا به ارث برده و آموختهام.»
- إِنَمَا أَمرهُ إِذا أَرادَ شَیئًا أَن یقولَ لَه کن فیکونُ (آیه ۸۲) : فرمان او چنین است که هرگاه چیزی را اراده کند، تنها به آن میگوید: «موجود باش»، آن نیز بیدرنگ موجود میشود.
این آیه درباره چگونگی آفرینش سخن میگوید. علامه طباطبایی در تفسیر این آیه مینویسد مقصود آیه این است که خداوند برای خلقکردن نیاز به هیچ چیزی ندارد؛ پس اینکه گفته است «تنها به آن میگوید موجود باش» در واقع تمثیل است نه اینکه واقعا خداوند به سخن درآید و دستور دهد. در نقلی از امام علی(ع) هم امده، کلام خدا(کن فیکون) همان فعل اوست، که آن شیء را ایجاد کرده است.
داستان اصحاب قریه و مؤمن آل یاسین (حبیب نجار)
آیات سیزدهم تا سی و دوم سوره یس به داستان سه رسولی میپردازد که به شهری برای دعوت به خداپرستی وارد شدند اما مردم آنجا دعوت این سه رسول را نپذیرفتند. در منابع آمده است این رسولان، فرستادگان خدا یا فرستادگان حضرت عیسی بودند. در این میان مردی ـ که در احادیث به مؤمن آل یس لقب داده شده ـ به آن رسولان ایمان آورد و مردم را به تبعیت از آن فرستادگان دعوت کرد. اما مردم شهر او را کشتند و پس از این ماجرا، گرفتار عذاب الهی شدند. نام این شخص در قرآن ذکر نشده است؛ اما در منابع حدیثی و تفسیری نام او را حبیب نجّار گفته اند و از وی و ایمانش تجلیل شده است. محل دفن او در بازار انطاکیه در کشور ترکیه است.
خواص سوره یس (یاسین)
در فضیلت تلاوت سوره یس روایت شده:
- هر کس سوره یس را قرائت کند مانند آن است که ده بار قرآن را ختم کرده است./ پیامبر(ص)
- هر کس سوره یس را برای رضای خدا بخواند، خداوند او را خواهد بخشید و پاداشی همانند دوازده ختم قرآن به او خواهد داد و اگر برای مریض در حال مرگ خوانده شود، به تعداد حروف این سوره ده فرشته نزد او به صف شده و برای او استغفار میکنند و شاهد قبض روحش میشوند و جنازهاش را تشییع میکنند و بر او نماز میگزارند و شاهد دفنش خواهند بود./ پیامبر(ص)
- ابی بصیر نیز از امام صادق(ع) روایت میکند هر کس آن را قبل از خواب یا پیش از غروب بخواند، در تمام طول روز محفوظ و پرروزی خواهد بود، تا اینکه غروب شود و هر کس آن را در شب پیش از خفتن بخواند، خداوند هزار فرشته را بر او مأمور میکند که وی را از هرشیطان راندهشده و هر آفتی حفظ کنند.
- جابر جعفی از امام باقر(ع) نقل کرده هر کس سوره یاسین را یک بار در عمرش بخواند خداوند به شماره تمام آفریدههایش در این جهان و آن جهان و آنچه در آسمان است به عدد هر یک دو هزار حسنه در نامه عملش ثبت میکند و به همین مقدار از گناهان او محو میکند و دچار تنگدستی و زیان و بدهکاری و خانه خرابی نمیشود و بدبختی و دیوانگی نمیبیند و مبتلا به جذام و وسواس و بیماری های مضر نمیشود و خداوند سختی و دشواری مرگ را بر او آسان میکند و خود [خدا] او را قبض روح میکند و از جمله کسانی خواهد بود که خداوند فراخی زندگی او را بر عهده میگیرد و ضامن خوشحالی او هنگام مرگ میشود و خشنودیاش را در آخرت تضمین میکند و به همه فرشتگان آسمان و زمین میگوید من از این بنده راضیام؛ پس برای او آمرزش بطلبید.
- داشتن قلبی نیرومند و ذهن قوی : از امام صادق(ع) هم رسیده اگر میخواهید قلبی نیرومند و ذهنی قدرتمند داشته باشید در نهم شعبان سوره یس را با گلاب و زعفران نوشته و بنوشید.
- در کتاب مفاتیح الجنان آمده در نماز زیارت بهتر است در رکعت اول سوره الرحمان و در رکعت دوم سوره یس خوانده شود.
- پیدا شدن گمشده : شخصی به امیرالمؤمنین علی علیه السلام عرض کرد: بفرمایید وقتی چیزی یا کسی گم می شود چه باید بکنم؟ حضرت فرمودند: دو رکعت نماز بخوان و در هر دو رکعت بعد از حمد «یس» بخوان و بعد از آن بگو: یا هادی الضالّهِ رُدَّ عَلَیَّ ضالَّتی» ای هدایت کننده گمشدگان، گمشده ام را به من برگردان. شخص می گوید: من این کار را کردم و بعد از مدتی خداوند گمشده ام را به من برگرداند.
- جهت امنیت یافتن از چشم زخم و شر جن : در کتاب المصباح امده: هر کس سوره «یس» را با خود همراه داشته باشد از چشم زخم و از شر جنیان در امان بوده و خواب های خوش می بیند.
- برای دیدن پیامبر اکرم صلی الله علیه و اله وسلم در خواب : در حاشیه زادالمعاد علامه مجلسی آمده جهت دیدن پیامبر اسلام صلی الله علیه و آله وسلم در خواب، سه شب و هر شب سی مرتبه «آیه ۴۲ یس» را بخواند.
۸) رفع فقر : جهت رفع فقر هر بامداد «آیه ۶۸ یس» را قرائت کند.
۹) دوای دردها : از رسول گرامی اسلام صلی الله علیه و آله وسلم نقل شده است: هر کس سوره یس را نوشته و پس از شستن از آب آن بنوشد در درونش هزار گونه دوا و نیز هزار گونه نور و یقین و برکت و رحمت را وارد کرده است و هر گونه دردی را از او دور می کند.
طبق نقلی از پیامبر، خواص سوره یاسین و قرائت این سوره اینگونه ذکر شده است:
- فرد اگر گرسنه باشد سیر میشود.
- اگر تشنه باشد، سیراب میگردد.
- اگر عریان باشد، پوشانیده میشود.
- اگر مجرد باشد، ازدواج میکند.
- اگر ترسان باشد، امنیت مییابد.
- اگر مریض باشد، سلامتی مییابد.
- اگر مسافر باشد، در سفرش یاری میشود.
- نزد میت خوانده نمیشود، مگر اینکه خدا بر او آسان میگیرد.
- اگر گمشده داشته باشد، گمشدهاش را پیدا میکند.
ختم مجرب : برآورده شدن حاجت مشروع
یکی از برزگان و عارفان می گوید: سوره یاسین را بسیار می خواندم و هر حاجتی که داشتم به تلاوت این سوره به این شکل مداومت می نمودم. در سوره یس هفت «مبین» وجود دارد؛ به هر مبین که رسیدی این دعا را ۳ مرتبه بخوان:
«بسم الله الرحمن الرحیم، سبحان المنفّس عن کل مدیون، سبحان المفرج عن کل محزون، سبحان الناصر عن کل مظلوم، سبحان المخلص عن کل مسجون، سبحان من جعل خزائنه بین الکاف و النون، سبحان انما امره اذا اراد شیئاً ان یقول له کن فیکون، سبحان الذی بیده ملکوت کل شی و الیه ترجعون.»
از حضرت سلمان فارسی رحمه الله روایت شده اگر کسی ده روز بعد از نماز صبح قبل از سخن گفتن با کسی، سوره یس را بخواند و این دعا را قبل از تلاوت سوره مزبور ده مرتبه بخواند بعد سوره را بخواند هر حاجتی را که بخواهد انجام شود. انشاءالله زیرا که اسم اعظم خداوندی در این دعا است و دعا است:
«بسم الله الرحمن الرحیم، یا قدیم یا دائم یا حی و یا قیوم یا فرد و یا وتر یا واحد یا احد یا صمد یا من لم یلد و لم یولد و لم یکن له کفواً احد و صلی الله علی محمد و اله اجمعین برحمتک یا ارحم الراحمین.»
کسی که می خواهد مشکلش حل شود شب جمعه، چهار رکعت نماز بخواند و به این ترتیب که می آید:
- در رکعت اول: بعد از سوره «حمد» سوره «یس» را بخواند و سپس به رکوع رود و هنگامی که سر از رکوع بر می دارد صد مرتبه این ذکر را بگوید: «واذا سلک عبادی عنی فانی قریب اجیب دعوه الداع اذا دعان فلیستجیبوا لی ولیومنوا بی لعلهم یرشدون» (بقره، ۱۸۶).
- در رکعت دوم: حمد را دو مرتبه، سوره «یس» را یک مرتبه بخواند و بعد از آن قنوت را بجای آورد و به رکوع رفته و پس از سر برداشتن از رکوع همان ذکر (بقره، آیه ۱۸۶) را صد مرتبه تکرار کند و به سجده رود و پس از دو سجده تشهد را بخواند اما بدون سلام برخیزد مثل کاری که در نماط طهر انجام می دهد.
- در رکعت سوم: «حمد» را سه مرتبه و «یس» را یک بار و رکوع را بجای آورد و پس از سربرداشتن از رکوع این ذکر را صد مرتبه بگوید: «فسیکفیکهم الله و هو السمیع العلیم»(بقره، آیه ۱۳۷).
- در رکعت چهارم: حمد را چهار مرتبه بخواند و «یس»را یکبار بخواند و بعد از رکوع بگو: «یا ربِّ إدْفَعْ عَنّی الضُّرَّ وَ انْتَ اَرْحَمُ الراحِمینْ» .
- پس از دو سجده و تشهد و سلام به سجده برود و پیشانی را برزمین بگذارد و صد مرتبه این ذکر را بگوید: «استغفرالله» و بعد از آن گونه راست را بر زمین بگذارد و صد مرتبه بگوید: «اللهم صل علی محمد و آل محمد» و بعد گونه چپ را بر زمین بگذارد و بگوید: «انما امره اذا اراد شیئا ان یقول له کن فیکون» (یس، ۸۲) و پس از آن حاجت را بخواهد که انشاءالله برآورده خواهد شد.
برای برآورده شدن جمیع حاجات و سایر مهمات مجرب است به هر نیت که باشد سه نوبت سوره «یس» بخواند و هر نوبت که می خواند احتیاط می کند هرگاه به لفظ مبین می رسد یک انگشت خود را را گره می کند بعد از آنکه سوره را تمام کرد سه نوبت این دعا را بخواند:
«سبحان المفرج عن کل مهموم سبحان المنفس عن کل مدیون سبحان من جعل خزائنه بین الکاف و النون انّما امره اذا اراد شیئا ان یقول له کن فیکون فسبحان الذی بیده ملکوت کل شی ء و الیه ترجعون یا مفرج الهم فرج یا مفرج الهم فرج یا مفرج.»
متن سوره یاسین
بِسْمِ اللَّـهِ الرَّحْمَـٰنِ الرَّحِیمِ
یس ﴿١﴾ وَالْقُرْآنِ الْحَکِیمِ ﴿٢﴾ إِنَّکَ لَمِنَ الْمُرْسَلِینَ ﴿٣﴾ عَلَىٰ صِرَاطٍ مُّسْتَقِیمٍ ﴿۴﴾ تَنزِیلَ الْعَزِیزِ الرَّحِیمِ ﴿۵﴾ لِتُنذِرَ قَوْمًا مَّا أُنذِرَ آبَاؤُهُمْ فَهُمْ غَافِلُونَ ﴿۶﴾ لَقَدْ حَقَّ الْقَوْلُ عَلَىٰ أَکْثَرِهِمْ فَهُمْ لَا یُؤْمِنُونَ ﴿٧﴾ إِنَّا جَعَلْنَا فِی أَعْنَاقِهِمْ أَغْلَالًا فَهِیَ إِلَى الْأَذْقَانِ فَهُم مُّقْمَحُونَ ﴿٨﴾ وَجَعَلْنَا مِن بَیْنِ أَیْدِیهِمْ سَدًّا وَمِنْ خَلْفِهِمْ سَدًّا فَأَغْشَیْنَاهُمْ فَهُمْ لَا یُبْصِرُونَ ﴿٩﴾ وَسَوَاءٌ عَلَیْهِمْ أَأَنذَرْتَهُمْ أَمْ لَمْ تُنذِرْهُمْ لَا یُؤْمِنُونَ ﴿١٠﴾ إِنَّمَا تُنذِرُ مَنِ اتَّبَعَ الذِّکْرَ وَخَشِیَ الرَّحْمَـٰنَ بِالْغَیْبِ ۖ فَبَشِّرْهُ بِمَغْفِرَهٍ وَأَجْرٍ کَرِیمٍ ﴿١١﴾ إِنَّا نَحْنُ نُحْیِی الْمَوْتَىٰ وَنَکْتُبُ مَا قَدَّمُوا وَآثَارَهُمْ ۚ وَکُلَّ شَیْءٍ أَحْصَیْنَاهُ فِی إِمَامٍ مُّبِینٍ ﴿١٢﴾وَاضْرِبْ لَهُم مَّثَلًا أَصْحَابَ الْقَرْیَهِ إِذْ جَاءَهَا الْمُرْسَلُونَ ﴿١٣﴾ إِذْ أَرْسَلْنَا إِلَیْهِمُ اثْنَیْنِ فَکَذَّبُوهُمَا فَعَزَّزْنَا بِثَالِثٍ فَقَالُوا إِنَّا إِلَیْکُم مُّرْسَلُونَ ﴿١۴﴾ قَالُوا مَا أَنتُمْ إِلَّا بَشَرٌ مِّثْلُنَا وَمَا أَنزَلَ الرَّحْمَـٰنُ مِن شَیْءٍ إِنْ أَنتُمْ إِلَّا تَکْذِبُونَ ﴿١۵﴾ قَالُوا رَبُّنَا یَعْلَمُ إِنَّا إِلَیْکُمْ لَمُرْسَلُونَ ﴿١۶﴾ وَمَا عَلَیْنَا إِلَّا الْبَلَاغُ الْمُبِینُ ﴿١٧﴾ قَالُوا إِنَّا تَطَیَّرْنَا بِکُمْ ۖ لَئِن لَّمْ تَنتَهُوا لَنَرْجُمَنَّکُمْ وَلَیَمَسَّنَّکُم مِّنَّا عَذَابٌ أَلِیمٌ ﴿١٨﴾ قَالُوا طَائِرُکُم مَّعَکُمْ ۚ أَئِن ذُکِّرْتُم ۚ بَلْ أَنتُمْ قَوْمٌ مُّسْرِفُونَ ﴿١٩﴾ وَجَاءَ مِنْ أَقْصَى الْمَدِینَهِ رَجُلٌ یَسْعَىٰ قَالَ یَا قَوْمِ اتَّبِعُوا الْمُرْسَلِینَ ﴿٢٠﴾ اتَّبِعُوا مَن لَّا یَسْأَلُکُمْ أَجْرًا وَهُم مُّهْتَدُونَ ﴿٢١﴾ وَمَا لِیَ لَا أَعْبُدُ الَّذِی فَطَرَنِی وَإِلَیْهِ تُرْجَعُونَ ﴿٢٢﴾ أَأَتَّخِذُ مِن دُونِهِ آلِهَهً إِن یُرِدْنِ الرَّحْمَـٰنُ بِضُرٍّ لَّا تُغْنِ عَنِّی شَفَاعَتُهُمْ شَیْئًا وَلَا یُنقِذُونِ ﴿٢٣﴾ إِنِّی إِذًا لَّفِی ضَلَالٍ مُّبِینٍ ﴿٢۴﴾ إِنِّی آمَنتُ بِرَبِّکُمْ فَاسْمَعُونِ ﴿٢۵﴾ قِیلَ ادْخُلِ الْجَنَّهَ ۖ قَالَ یَا لَیْتَ قَوْمِی یَعْلَمُونَ ﴿٢۶﴾ بِمَا غَفَرَ لِی رَبِّی وَجَعَلَنِی مِنَ الْمُکْرَمِینَ ﴿٢٧﴾ وَمَا أَنزَلْنَا عَلَىٰ قَوْمِهِ مِن بَعْدِهِ مِن جُندٍ مِّنَ السَّمَاءِ وَمَا کُنَّا مُنزِلِینَ ﴿٢٨﴾ إِن کَانَتْ إِلَّا صَیْحَهً وَاحِدَهً فَإِذَا هُمْ خَامِدُونَ ﴿٢٩﴾ یَا حَسْرَهً عَلَى الْعِبَادِ ۚ مَا یَأْتِیهِم مِّن رَّسُولٍ إِلَّا کَانُوا بِهِ یَسْتَهْزِئُونَ ﴿٣٠﴾ أَلَمْ یَرَوْا کَمْ أَهْلَکْنَا قَبْلَهُم مِّنَ الْقُرُونِ أَنَّهُمْ إِلَیْهِمْ لَا یَرْجِعُونَ ﴿٣١﴾ وَإِن کُلٌّ لَّمَّا جَمِیعٌ لَّدَیْنَا مُحْضَرُونَ ﴿٣٢﴾ وَآیَهٌ لَّهُمُ الْأَرْضُ الْمَیْتَهُ أَحْیَیْنَاهَا وَأَخْرَجْنَا مِنْهَا حَبًّا فَمِنْهُ یَأْکُلُونَ ﴿٣٣﴾ وَجَعَلْنَا فِیهَا جَنَّاتٍ مِّن نَّخِیلٍ وَأَعْنَابٍ وَفَجَّرْنَا فِیهَا مِنَ الْعُیُونِ ﴿٣۴﴾ لِیَأْکُلُوا مِن ثَمَرِهِ وَمَا عَمِلَتْهُ أَیْدِیهِمْ ۖ أَفَلَا یَشْکُرُونَ ﴿٣۵﴾ سُبْحَانَ الَّذِی خَلَقَ الْأَزْوَاجَ کُلَّهَا مِمَّا تُنبِتُ الْأَرْضُ وَمِنْ أَنفُسِهِمْ وَمِمَّا لَا یَعْلَمُونَ ﴿٣۶﴾ وَآیَهٌ لَّهُمُ اللَّیْلُ نَسْلَخُ مِنْهُ النَّهَارَ فَإِذَا هُم مُّظْلِمُونَ ﴿٣٧﴾ وَالشَّمْسُ تَجْرِی لِمُسْتَقَرٍّ لَّهَا ۚ ذَٰلِکَ تَقْدِیرُ الْعَزِیزِ الْعَلِیمِ ﴿٣٨﴾ وَالْقَمَرَ قَدَّرْنَاهُ مَنَازِلَ حَتَّىٰ عَادَ کَالْعُرْجُونِ الْقَدِیمِ ﴿٣٩﴾ لَا الشَّمْسُ یَنبَغِی لَهَا أَن تُدْرِکَ الْقَمَرَ وَلَا اللَّیْلُ سَابِقُ النَّهَارِ ۚ وَکُلٌّ فِی فَلَکٍ یَسْبَحُونَ ﴿۴٠﴾ وَآیَهٌ لَّهُمْ أَنَّا حَمَلْنَا ذُرِّیَّتَهُمْ فِی الْفُلْکِ الْمَشْحُونِ ﴿۴١﴾ وَخَلَقْنَا لَهُم مِّن مِّثْلِهِ مَا یَرْکَبُونَ ﴿۴٢﴾ وَإِن نَّشَأْ نُغْرِقْهُمْ فَلَا صَرِیخَ لَهُمْ وَلَا هُمْ یُنقَذُونَ ﴿۴٣﴾ إِلَّا رَحْمَهً مِّنَّا وَمَتَاعًا إِلَىٰ حِینٍ ﴿۴۴﴾ وَإِذَا قِیلَ لَهُمُ اتَّقُوا مَا بَیْنَ أَیْدِیکُمْ وَمَا خَلْفَکُمْ لَعَلَّکُمْ تُرْحَمُونَ ﴿۴۵﴾ وَمَا تَأْتِیهِم مِّنْ آیَهٍ مِّنْ آیَاتِ رَبِّهِمْ إِلَّا کَانُوا عَنْهَا مُعْرِضِینَ ﴿۴۶﴾ وَإِذَا قِیلَ لَهُمْ أَنفِقُوا مِمَّا رَزَقَکُمُ اللَّـهُ قَالَ الَّذِینَ کَفَرُوا لِلَّذِینَ آمَنُوا أَنُطْعِمُ مَن لَّوْ یَشَاءُ اللَّـهُ أَطْعَمَهُ إِنْ أَنتُمْ إِلَّا فِی ضَلَالٍ مُّبِینٍ ﴿۴٧﴾ وَیَقُولُونَ مَتَىٰ هَـٰذَا الْوَعْدُ إِن کُنتُمْ صَادِقِینَ ﴿۴٨﴾ مَا یَنظُرُونَ إِلَّا صَیْحَهً وَاحِدَهً تَأْخُذُهُمْ وَهُمْ یَخِصِّمُونَ ﴿۴٩﴾ فَلَا یَسْتَطِیعُونَ تَوْصِیَهً وَلَا إِلَىٰ أَهْلِهِمْ یَرْجِعُونَ ﴿۵٠﴾ وَنُفِخَ فِی الصُّورِ فَإِذَا هُم مِّنَ الْأَجْدَاثِ إِلَىٰ رَبِّهِمْ یَنسِلُونَ ﴿۵١﴾ قَالُوا یَا وَیْلَنَا مَن بَعَثَنَا مِن مَّرْقَدِنَا ۜ ۗ هَـٰذَا مَا وَعَدَ الرَّحْمَـٰنُ وَصَدَقَ الْمُرْسَلُونَ ﴿۵٢﴾ إِن کَانَتْ إِلَّا صَیْحَهً وَاحِدَهً فَإِذَا هُمْ جَمِیعٌ لَّدَیْنَا مُحْضَرُونَ ﴿۵٣﴾ فَالْیَوْمَ لَا تُظْلَمُ نَفْسٌ شَیْئًا وَلَا تُجْزَوْنَ إِلَّا مَا کُنتُمْ تَعْمَلُونَ ﴿۵۴﴾ إِنَّ أَصْحَابَ الْجَنَّهِ الْیَوْمَ فِی شُغُلٍ فَاکِهُونَ ﴿۵۵﴾ هُمْ وَأَزْوَاجُهُمْ فِی ظِلَالٍ عَلَى الْأَرَائِکِ مُتَّکِئُونَ ﴿۵۶﴾ لَهُمْ فِیهَا فَاکِهَهٌ وَلَهُم مَّا یَدَّعُونَ ﴿۵٧﴾ سَلَامٌ قَوْلًا مِّن رَّبٍّ رَّحِیمٍ ﴿۵٨﴾ وَامْتَازُوا الْیَوْمَ أَیُّهَا الْمُجْرِمُونَ ﴿۵٩﴾ أَلَمْ أَعْهَدْ إِلَیْکُمْ یَا بَنِی آدَمَ أَن لَّا تَعْبُدُوا الشَّیْطَانَ ۖ إِنَّهُ لَکُمْ عَدُوٌّ مُّبِینٌ ﴿۶٠﴾ وَأَنِ اعْبُدُونِی ۚ هَـٰذَا صِرَاطٌ مُّسْتَقِیمٌ ﴿۶١﴾ وَلَقَدْ أَضَلَّ مِنکُمْ جِبِلًّا کَثِیرًا ۖ أَفَلَمْ تَکُونُوا تَعْقِلُونَ ﴿۶٢﴾ هَـٰذِهِ جَهَنَّمُ الَّتِی کُنتُمْ تُوعَدُونَ ﴿۶٣﴾ اصْلَوْهَا الْیَوْمَ بِمَا کُنتُمْ تَکْفُرُونَ ﴿۶۴﴾ الْیَوْمَ نَخْتِمُ عَلَىٰ أَفْوَاهِهِمْ وَتُکَلِّمُنَا أَیْدِیهِمْ وَتَشْهَدُ أَرْجُلُهُم بِمَا کَانُوا یَکْسِبُونَ ﴿۶۵﴾ وَلَوْ نَشَاءُ لَطَمَسْنَا عَلَىٰ أَعْیُنِهِمْ فَاسْتَبَقُوا الصِّرَاطَ فَأَنَّىٰ یُبْصِرُونَ ﴿۶۶﴾ وَلَوْ نَشَاءُ لَمَسَخْنَاهُمْ عَلَىٰ مَکَانَتِهِمْ فَمَا اسْتَطَاعُوا مُضِیًّا وَلَا یَرْجِعُونَ ﴿۶٧﴾ وَمَن نُّعَمِّرْهُ نُنَکِّسْهُ فِی الْخَلْقِ ۖ أَفَلَا یَعْقِلُونَ ﴿۶٨﴾ وَمَا عَلَّمْنَاهُ الشِّعْرَ وَمَا یَنبَغِی لَهُ ۚ إِنْ هُوَ إِلَّا ذِکْرٌ وَقُرْآنٌ مُّبِینٌ ﴿۶٩﴾ لِّیُنذِرَ مَن کَانَ حَیًّا وَیَحِقَّ الْقَوْلُ عَلَى الْکَافِرِینَ ﴿٧٠﴾ أَوَلَمْ یَرَوْا أَنَّا خَلَقْنَا لَهُم مِّمَّا عَمِلَتْ أَیْدِینَا أَنْعَامًا فَهُمْ لَهَا مَالِکُونَ ﴿٧١﴾ وَذَلَّلْنَاهَا لَهُمْ فَمِنْهَا رَکُوبُهُمْ وَمِنْهَا یَأْکُلُونَ ﴿٧٢﴾ وَلَهُمْ فِیهَا مَنَافِعُ وَمَشَارِبُ ۖ أَفَلَا یَشْکُرُونَ ﴿٧٣﴾ وَاتَّخَذُوا مِن دُونِ اللَّـهِ آلِهَهً لَّعَلَّهُمْ یُنصَرُونَ ﴿٧۴﴾ لَا یَسْتَطِیعُونَ نَصْرَهُمْ وَهُمْ لَهُمْ جُندٌ مُّحْضَرُونَ ﴿٧۵﴾ فَلَا یَحْزُنکَ قَوْلُهُمْ ۘ إِنَّا نَعْلَمُ مَا یُسِرُّونَ وَمَا یُعْلِنُونَ ﴿٧۶﴾ أَوَلَمْ یَرَ الْإِنسَانُ أَنَّا خَلَقْنَاهُ مِن نُّطْفَهٍ فَإِذَا هُوَ خَصِیمٌ مُّبِینٌ ﴿٧٧﴾ وَضَرَبَ لَنَا مَثَلًا وَنَسِیَ خَلْقَهُ ۖ قَالَ مَن یُحْیِی الْعِظَامَ وَهِیَ رَمِیمٌ ﴿٧٨﴾ قُلْ یُحْیِیهَا الَّذِی أَنشَأَهَا أَوَّلَ مَرَّهٍ ۖ وَهُوَ بِکُلِّ خَلْقٍ عَلِیمٌ ﴿٧٩﴾ الَّذِی جَعَلَ لَکُم مِّنَ الشَّجَرِ الْأَخْضَرِ نَارًا فَإِذَا أَنتُم مِّنْهُ تُوقِدُونَ ﴿٨٠﴾ أَوَلَیْسَ الَّذِی خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ بِقَادِرٍ عَلَىٰ أَن یَخْلُقَ مِثْلَهُم ۚ بَلَىٰ وَهُوَ الْخَلَّاقُ الْعَلِیمُ ﴿٨١﴾ إِنَّمَا أَمْرُهُ إِذَا أَرَادَ شَیْئًا أَن یَقُولَ لَهُ کُن فَیَکُونُ ﴿٨٢﴾ فَسُبْحَانَ الَّذِی بِیَدِهِ مَلَکُوتُ کُلِّ شَیْءٍ وَإِلَیْهِ تُرْجَعُونَ ﴿٨٣﴾
ترجمه سوره یاسین
به نام خداوند بخشنده مهربان
یس [یاسین] (۱) سوگند به قرآن حکمتآموز، (۲) که قطعاً تو از [جمله] پیامبرانى، (۳) بر راهى راست! (۴) [و کتابت] از جانب آن عزیز مهربان نازل شده است، (۵) تا قومى را که پدرانشان بیمداده نشدند و در غفلت ماندند، بیم دهى. (۶) آرى، گفته [خدا] در باره بیشترشان محقق گردیده است، در نتیجه آنها نخواهند گروید. (۷) ما در گردنهاى آنان، تا چانههایشان، غُلهایى نهادهایم، به طورى که سرهایشان را بالا نگاه داشته و دیده فرو هشتهاند. (۸) و [ما] فراروى آنها سدى و پشت سرشان سدى نهاده و پردهاى بر [چشمان] آنان فرو گستردهایم، در نتیجه نمىتوانند ببینند. (۹) و آنان را چه بیم دهى [و] چه بیم ندهى، به حالشان تفاوت نمىکند: نخواهند گروید. (۱۰) بیم دادن تو، تنها کسى را [سودمند] است که کتاب حق را پیروى کند و از [خداى] رحمان در نهان بترسد. [چنین کسى را] به آمرزش و پاداشى پر ارزش مژده ده. (۱۱) آرى! ماییم که مردگان را زنده مىسازیم و آنچه را از پیش فرستادهاند، با آثار [و اعمال]شان درج مىکنیم، و هر چیزى را در کارنامهاى روشن برشمردهایم. (۱۲)[داستان] مردم آن شهرى را که رسولان بدانجا آمدند براى آنان مَثَل زن: (۱۳) آنگاه که دو تن سوى آنان فرستادیم، و[لى] آن دو را دروغزن پنداشتند، تا با [فرستاده] سومین [آنان را] تأیید کردیم، پس [رسولان] گفتند: «ما به سوى شما به پیامبرى فرستاده شدهایم.» (۱۴) [ناباوران آن دیار] گفتند: «شما جز بشرى مانند ما نیستید، و [خداى] رحمان چیزى نفرستاده، و شما جز دروغ نمىپردازید.» (۱۵) گفتند: «پروردگار ما مىداند که ما واقعاً به سوى شما به پیامبرى فرستاده شدهایم.» (۱۶) و بر ما [وظیفهاى] جز رسانیدن آشکار [پیام] نیست. (۱۷) پاسخ دادند: «ما [حضور] شما را به شگون بد گرفتهایم. اگر دست برندارید، سنگسارتان مىکنیم و قطعاً عذاب دردناکى از ما به شما خواهد رسید.» (۱۸) [رسولان] گفتند: «شومىِ شما با خود شماست. آیا اگر شما را پند دهند [باز کفر مىورزید]؟ نه! بلکه شما قومى اسرافکارید.» (۱۹) و [در این میان] مردى از دورترین جاى شهر دوان دوان آمد، [و] گفت: «اى مردم، از این فرستادگان پیروى کنید. (۲۰) از کسانى که پاداشى از شما نمىخواهند و خود [نیز] بر راه راست قرار دارند، پیروى کنید. (۲۱) آخر چرا کسى را نپرستم که مرا آفریده است و [همه] شما به سوى او بازگشت مىیابید؟ (۲۲) آیا به جاى او خدایانى را بپرستم که اگر [خداى] رحمان بخواهد به من گزندى برساند، نه شفاعتشان به حالم سود مىدهد و نه مىتوانند مرا برهانند؟ (۲۳) در آن صورت، من قطعاً در گمراهى آشکارى خواهم بود. (۲۴) من به پروردگارتان ایمان آوردم. [اقرار] مرا بشنوید.» (۲۵) [سرانجام به جرم ایمان کشته شد، و بدو] گفته شد: «به بهشت درآى.» گفت: «اى کاش، قوم من مىدانستند، (۲۶) که پروردگارم چگونه مرا آمرزید و در زمره عزیزانم قرار داد.» (۲۷) پس از [شهادت] وى هیچ سپاهى از آسمان بر قومش فرود نیاوردیم و [پیش از این هم] فروفرستنده نبودیم. (۲۸) تنها یک فریاد بود و بس. و بناگاه [همه] آنها سرد بر جاى فسردند. (۲۹) دریغا بر این بندگان! هیچ فرستادهاى بر آنان نیامد مگر آنکه او را ریشخند مىکردند. (۳۰) مگر ندیدهاند که چه بسیار نسلها را پیش از آنان هلاک گردانیدیم که دیگر آنها به سویشان بازنمىگردند؟ (۳۱) و قطعاً همه آنان در پیشگاه ما احضار خواهند شد. (۳۲) و زمین مرده، برهانى است براى ایشان، که آن را زنده گردانیدیم و دانه از آن برآوردیم که از آن مىخورند. (۳۳) و در آن [زمین] باغهایى از درختان خرما و تاک قرار دادیم و چشمهها در آن روان کردیم. (۳۴) تا از میوه آن و [از] کارکرد دستهاى خودشان بخورند، آیا باز [هم] سپاس نمىگزارند؟ (۳۵) پاک [خدایى] که از آنچه زمین مىرویاند و [نیز] از خودشان و از آنچه نمىدانند، همه را نر و ماده گردانیده است. (۳۶) و نشانهاى [دیگر] براى آنها شب است که روز را [مانند پوست] از آن برمىکنیم و بناگاه آنان در تاریکى فرو مىروند. (۳۷) و خورشید به [سوى] قرارگاه ویژه خود روان است. تقدیر آن عزیز دانا این است. (۳۸) و براى ماه منزلهایى معین کردهایم، تا چون شاخک خشک خوشه خرما برگردد. (۳۹) نه خورشید را سزد که به ماه رسد، و نه شب بر روز پیشى جوید، و هر کدام در سپهرى شناورند. (۴۰) و نشانهاى [دیگر] براى آنان اینکه: ما نیاکانشان را در کشتى انباشته، سوار کردیم. (۴۱) و مانند آن براى ایشان مرکوبها[ى دیگرى] خلق کردیم. (۴۲) و اگر بخواهیم غرقشان مىکنیم و هیچ فریادرسى نمىیابند و روى نجات نمىبینند. (۴۳) مگر رحمتى از جانب ما [شامل آنها گردد] و تا چندى [آنها را] برخوردار سازیم. (۴۴) و چون به ایشان گفته شود: «از آنچه در پیش رو و پشت سر دارید بترسید، امید که مورد رحمت قرار گیرید» [نمىشنوند]. (۴۵) و هیچ نشانهاى از نشانههاى پروردگارشان بر آنان نیامد، جز اینکه از آن رویگردان شدند. (۴۶) و چون به آنان گفته شود: «از آنچه خدا به شما روزى داده انفاق کنید»، کسانى که کافر شدهاند، به آنان که ایمان آوردهاند، مىگویند: «آیا کسى را بخورانیم که اگر خدا مىخواست [خودش] وى را مىخورانید؟ شما جز در گمراهىِ آشکارى [بیش] نیستید.» (۴۷) و مىگویند: «اگر راست مىگویید، پس این وعده [عذاب] کى خواهد بود؟» (۴۸) جز یک فریاد [مرگبار] را انتظار نخواهند کشید که هنگامى که سرگرم جدالند غافلگیرشان کند. (۴۹) آنگاه نه توانایى وصیّتى دارند و نه مىتوانند به سوى کسان خود برگردند. (۵۰) و در صور دمیده خواهد شد، پس بناگاه از گورهاى خود شتابان به سوى پروردگار خویش مىآیند. (۵۱) مىگویند: «اى واى بر ما، چه کسى ما را از آرامگاهمان برانگیخت؟ این است همان وعده خداى رحمان، و پیامبران راست مىگفتند.» (۵۲) [باز هم] یک فریاد است و بس؛ و بناگاه همه در پیشگاه ما حاضر آیند. (۵۳) امروز بر کسى هیچ ستم نمىرود، جز در برابر آنچه کردهاید پاداشى نخواهید یافت. (۵۴) در این روز، اهل بهشت کار و بارى خوش در پیش دارند. (۵۵) آنها با همسرانشان در زیر سایهها بر تختها تکیه مىزنند. (۵۶) در آنجا براى آنها [هر گونه] میوه است و هر چه دلشان بخواهد. (۵۷) از جانب پروردگار[ى] مهربان [به آنان] سلام گفته مىشود. (۵۸) و اى گناهکاران، امروز [از بىگناهان] جدا شوید. (۵۹) اى فرزندان آدم، مگر با شما عهد نکرده بودم که شیطان را مپرستید، زیرا وى دشمن آشکار شماست؟ (۶۰) و اینکه مرا بپرستید؛ این است راه راست! (۶۱) و [او] گروهى انبوه از میان شما را سخت گمراه کرد؛ آیا تعقل نمىکردید؟ (۶۲) این است جهنّمى که به شما وعده داده مىشد! (۶۳) به [جرم] آنکه کفر مىورزیدید، اکنون در آن درآیید. (۶۴) امروز بر دهانهاى آنان مُهر مىنهیم، و دستهایشان با ما سخن مىگویند، و پاهایشان بدانچه فراهم مىساختند گواهى مىدهند. (۶۵) و اگر بخواهیم، هر آینه فروغ از دیدگانشان مىگیریم تا در راه [کج] بر هم پیشى جویند؛ ولى [راه راست را] از کجا مىتوانند ببینند؟ (۶۶) و اگر بخواهیم، هرآینه ایشان را در جاى خود مسخ مىکنیم [به گونهاى] که نه بتوانند بروند و نه برگردند. (۶۷) و هر که را عمر دراز دهیم، او را [از نظر] خلقت فروکاسته [و شکسته] گردانیم، آیا نمىاندیشند؟ (۶۸) و [ما] به او شعر نیاموختیم و در خور وى نیست، این [سخن] جز اندرز و قرآنى روشن نیست. (۶۹) تا هر که را [دلى] زنده است بیم دهد، و گفتار [خدا] در باره کافران محقق گردد. (۷۰) آیا ندیدهاند که ما به قدرت خویش براى ایشان چهارپایانى آفریدهایم تا آنان مالک آنها باشند؟ (۷۱) و آنها را براى ایشان رام گردانیدیم. از برخىشان سوارى مىگیرند و از بعضى مىخورند. (۷۲) و از آنها سودها و نوشیدنیها دارند. پس چرا شکرگزار نیستید؟ (۷۳) و غیر از خدا[ى یگانه] خدایانى به پرستش گرفتند، تا مگر یارى شوند. (۷۴) [ولى بتان] نمىتوانند آنان را یارى کنند و آنانند که براى [بتان] چون سپاهى احضار شدهاند. (۷۵) پس، گفتار آنان تو را غمگین نگرداند که ما آنچه را پنهان و آنچه را آشکار مىکنند، مىدانیم. (۷۶) مگر آدمى ندانسته است که ما او را از نطفهاى آفریدهایم، پس بناگاه وى ستیزهجویى آشکار شده است. (۷۷) و براى ما مَثَلى آورد و آفرینش خود را فراموش کرد؛ گفت: «چه کسى این استخوانها را که چنین پوسیده است زندگى مىبخشد؟» (۷۸) بگو: «همان کسى که نخستینبار آن را پدید آورد و اوست که به هر [گونه] آفرینشى داناست.» (۷۹) همو که برایتان در درخت سبزفام اخگر نهاد که از آن [چون نیازتان افتد] آتش مىافروزید. (۸۰) آیا کسى که آسمانها و زمین را آفریده توانا نیست که [باز] مانند آنها را بیافریند؟ آرى، اوست آفریننده دانا. (۸۱) چون به چیزى اراده فرماید، کارش این بس که مىگوید: «باش»؛ پس [بىدرنگ] موجود مىشود. (۸۲) پس [شکوهمند و] پاک است آن کسى که ملکوت هر چیزى در دست اوست، و به سوى اوست که بازگردانیده مىشوید. (۸۳)
در موج باز بخوانیم :