علائم آنفولانزای پرندگان در انسان
راه انتقال این بیماری از طریق تماس با قطرات تنفسی پرنده بیمار است. علائمش نیز شبیه سرماخوردگی است، البته از سرماخوردگی شدیدتر است. بدن درد شدید، تب ناگهانی بالا، بی اشتهایی، علایم گوارشی، درد عضلانی و درد استخوانی از جمله علایمی هستند که در صورت ابتلا به آنفلوآنزای پرندگان در بیمار مشاهده می شود.
شکارچیانی که در مناطق شمالی کشور اقدام به شکار پرندگان مهاجر می کنند، خطر ابتلا به این بیماری تهدیدشان می کند و بنابراین بهتر است به توصیه های پزشکی توجه داشته باشند.
آنفلوآنزای مرغی چیست؟
آنفلوآنزای مرغی ویروسی است که بین پرندگان وحشی به شدت مسری و اغلب در میان پرندگان اهلی و طیور، کشنده است.
نشانه های آنفلوآنزای مرغی بین انسان ها چیست؟
علائم انسانی شبیه به علائم شبه آنفلوانزا با نشانه هایی چون تب، سرفه، گلودرد و درد عضلانی و علائم دیگر شامل عفونت چشمی، ذات الریه و بیماری شدید تنفسی است.
چگونه انسان به آنفلوآنزای مرغی مبتلا می شود؟
ویروس از طریق تماس با پرندگان عفونی یا سطح آلوده منتقل می شود از این رو خطر عفونت در انسان ها کم و انتقال انسان به انسان نادر است.
علایم بالینی بیماری آنفلوانزا در پرندگان و انسان کدامند؟
در پرندگان وحشی: پرندگان وحشی و خصوصاٌ پرندگان آبزی در مواقع شیوع بیماری HPAIتحت تیپH5N1 معمولاٌ بدون علایم بالینی و با مرگ سریع ویا با علایم بالینی شامل علایم عصبی ، لرزش سر و گردن، عدم تعادل در حرکت، پیچش گردن ، حرکات و موقعیت های غیر طبیعی سر و بدن و مرگ در مدت زمان کوتاه.
در پرنده اهلی: افسردگی شدید، بی اشتهایی، کاهش تخم گذاری، اسهال سبز روشن تا سفید، علایم تنفسی و التهاب بافت ملتحمه، ژولیدگی پرها ،تشنگی زیاد، خیز زیر پوستی در نواحی گردن، سر، صورت، تاج و ریش، سیانوزه (کبودی) شدن تاج و ریش، خونریزی های پتشی (کوچک) روی سطوح سروزی بدن و مرگ و میر ناگهانی تا ۱۰۰% گله.
در انسان: علایم بالینی در انسان شامل تب بالای с° ۳۸ ، علایمی شبیه آنفلوانزا (عوارض تنفسی)، اسهال آبکی بدون خون، استفراغ، درد شکم و قفسه سینه، خونریزی از بینی و لثه می باشد و گاهی علایم عصبی، مشکلات مجاری تنفسی تحتانی، صداهای تنفسی، لوکوپنی (نوعی کم خونی باکاهش گلبولهای سفید خون) و کمبود پلاکت های خون نیز دیده می شود. این بیماری معمولا ٌ۲۴ ساعت بعد از ظهور اولین علایم ممکن است باعث مرگ بیمار شود البته تا یک هفته بعد از مشاهده علایم نیز مرگ اتفاق افتاده است.
علل و عوامل خطرساز آنفلوانزا
آنفلوآنزای مرغی به طور طبیعی در پرندگان آبی وحشی رخ می دهد و می تواند به مرغ خانگی مانند مرغ، بوقلمون، اردک ها و غازها هم سرایت کند. این بیماری از طریق تماس با مدفوع پرنده آلوده و یا ترشحات از بینی، دهان و چشم خود منتقل می شود.بازار در فضای باز، که در آن تخم مرغ و پرندگان در شرایط شلوغ و غیربهداشتی به فروش می رسد، میتواند عامل پخش ویروس باشد . بزرگترین عامل خطر برای آنفلوآنزای مرغی به نظر می رسد در تماس با پرندگان بیمار و یا با سطوح آلوده به پر و بال خود را، بزاق یا مدفوع انها باشد .در مواردی هم انتقال انسان به انسان هم دیده شده است ولی الگوی انتقال بیماری از انسان هنوز ثابت نشده است .
علائم بیماری آنفلوآنزای پرندگان در انسان
بیشتر مبتلایان به این بیماری را بزرگسالان و کودکانی تشکیل میدهند که قبل از ابتلا به بیماری از سلامتی کامل برخوردار بودهاند. دوره نهفته این بیماری (فاصله زمانی میان تماس با عامل بیماریزا تا شروع علائم) ، طولانی تر از موارد آنفلوآنزای انسانی است. در بیشتر موارد بین ۲ تا ۴ روز پس از تماس با ویروس علائم ظاهر شدهاند. اما دوره نهفته ۸ تا ۱۷ روزه نیز گزارش شده است.
علائم اولیه بیماری شامل تب بالا (بالاتر از ۳۸ درجه سانتیگراد)، سردرد، درد عضلانی، آبریزش بینی، گلودرد، سرفه و تنگی نفس است. در مواردی اسهال، استفراغ، درد شکمی، خونریزی از بینی و لثه ها نیز گزارش شده است.
در مقایسه با آنفلوآنزای انسانی، در آنفلوآنزای نوع H5N1 اسهال آبکی بدون خون و بلغم، بیشتر دیده شده و میتواند تا یک هفته قبل از علائم تنفسی ظاهر شود.
موارد در معرض خطر :
– تماس های شغلی: کارگران شاغل در مزارع و یا محلهای پرورشی پرندگان اهلی – فروشندگان پرندگان زنده
– آشپزهایی که ماکیان زنده یا اخیرا کشته شده سروکار دارند .
– فروشندگان پرندگان دست آموز
– دامپزشکان شاغل در صنعت طیور
– کارکنان مراکز بهداشتی، درمانی
– ساکنان مناطقی که مرگ ماکیان خانگی و وحشی در آنجا بیش از حد انتظار بوده است .
– کسانی که ۱۰ روز قبل از شروع علائم بیماری به منطقه آلوده مسافرت کردند
راههای انتقال آنفلوانزای پرندگان :
– انتقال از پرنده به پرنده: ماکیان آبزی به ویژه اردک های وحشی مخزن طبیعی ویروس بوده و بدون ابتلا به بیماری شدید قادرند ویروس را در محیط اطراف خود منتشر کنند ویروس از طریق ترشحات بدن به ویژه بزاق، ترشحات بینی و مدفوع به مقدار فراوان وجود دارد از طریق آب آشامیدنی مشترک باعث آلودگی پرندگان مثل مرغ و خروس می شود.شایع ترین راه انتقال: مدفوعی-دهانی می باشد .
– انتقال پرنده به انسان :
تماس نزدیک و طولانی مدت با پرندگان آلوده امکان انتقال برای انسان وجود دارد. این تماس شامل نگهداری، بازی با پرندگان، سربریدن آنها، کندن پر، از بین بردن بقایای اجساد پرندگان و …. می باشد راه اصلی انتقال در سطوح باز مثل چشم، بینی و دهان تثبیت شده و وارد دستگاه تنفسی انسان شود بیماری از طریق خوردن گوشت پخته پرندگان انتقال نمی یابد زیرا ویروس مولد آن در دمای ۵۰ درجه از بین می رود .
انتقال از انسان به انسان:
در صورت تماس نزدیک و طولانی مدت، امکان انتقال بیماری از انسان به انسان وجود دارد.
انتقال از محیط به انسان:
با توجه به بقای طولانی مدت ویروس در محیط مرطوب و خنک تا چند هفته می تواند زنده بماند امکان انتقال ویروس از محیط به انسان در جریان نوشیدن آب آلوده یا خود تلقیحی وجود دارد.
در موج باز بخوانیم:
- کیست تخمدان
- سودا چیست؟
- میوه جک فروت
- فیبروم چیست؟
- خواص ترب سفید
- علت داغ شدن کف پا
- علائم کیست تخمدان
- تری گلیسیرید چیست؟
- فیبروگلاندولار چیست؟
- کیست تخمدان چیست؟
- بیماری پروانه ای چیست؟